ก่อนที่ครูชลจะสำนึก ก็ไปไกลถึงส่งหมายศาลมา วันที่เรารับหมายศาล ความรู้สึกของครูปุ้มเป็นยังไง?
ครูปุ้ม : ก็วันนั้น 19 พ.ค.62 8 โมงกว่า พี่สาวบอกว่าเฮ้ยดูข่าวช่อง workpoint เราก็ถามว่าทำไม เขาก็บอกว่าครูชลฟ้องหย่าเธอ เราก็ดูเลย ให้พี่แม่บ้านไปซื้อหนังสือพิมพ์ เราก็อยากรู้ว่าเขาฟ้องหย่าเราเรื่องอะไร มูลเหตุอะไรที่มาฟ้องหย่าเรา

ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราก็พยายามใช้ชีวิตปกติ?
ครูปุ้ม : ปกติพี่ไม่เคยระราน เคยพยายามติดต่อ เตือนสติเขาก็ไม่หวนกลับ

ณ วันนั้นกระบวนการทางศาลมันมีเดินหน้ามั้ยครับ หรือว่าเจรจาแล้วจบนอกศาลได้?
ครูปุ้ม : ครั้งแรกครูฟ้องไกล่เกลี่ยเมื่อ 2 ก.ค. 2562 คุณครูยอมถอนฟ้อง พี่ปุ้มฟ้องผู้หญิงไป 2 ครั้ง ครั้งแรกเมื่อ 30 ธ.ค. 63 ล่าสุดเพิ่ง 4 เม.ย. พี่ฟ้องเรื่องครอบครัวแตกแยก พี่ชนะหมด แล้วศาลก็ให้เต็มเพดาน

ก่อนที่จะไปถึงตรงนั้น ตอนนั้นใจเราคิดจะไปแน่นอน ไม่มีความลังเลเลยเหรอ คิดว่าจะไปอยู่อีกบ้านนึงแน่ๆ?
ครูชลธี : คิดว่าอย่างนั้น ไม่รู้เป็นอะไรด้วย ไม่รู้ผีอะไรมาเข้าสิง

เราไปอยู่บ้านของเขา หรือเราไปซื้อบ้านใหม่ หรือว่ายังไง?
ครูชลธี : ซื้อใหม่

แล้วพอไปอยู่ด้วยกันแล้ว 4 ปี พอไปอยู่ด้วยกันจริงๆ มันเหมือน หรือต่างกับที่เราคิดยังไงครับ?
ครูชลธี : โอ้โห ป่านนี้คงไม่ได้มายืนพูดนั่งพูดอยู่อย่างนี้ เป็นอะไรไปแล้วก็ไม่รู้ เพราะว่าพฤติกรรมหลังๆ ที่เกิดขึ้นกับตัวผมในชีวิตประจำวันไม่มีความสุขเลย

มีแต่อะไรก็ไม่รู้ เข้ามาแทนที่จะพูดกันดีๆ หน้าหงิกหน้างอ จนกระทั่งคิดว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น เราเป็นใคร แล้วเขาเป็นใคร เขาทะเลาะกับผม ใช้สรรพนามเรียกผมว่าไอ้ชลธี

ก็ว่าทำไมเรียกเราอย่างนั้น เราเป็นศิลปินแห่งชาตินะ ศิลปินแห่งชาติมีอะไรเหรอ คนเหมือนกันแหละเขาบอก กำลังดูหมิ่นพระบรมอยู่นะ ท่านพระราชทานตำแหน่งให้ เพราะฉะนั้นให้เกียรติกันหน่อย

ทะเลาะกันถึงขั้นเป็นกิจวัตรเลยมั้ย ถึงขั้นความหวานหายไปเลย?
ครูชลธี : หายไปเลย

ครูปุ้ม : ยิ่งคืนก่อนกลับ ขออนุญาตนะ เห็นครูเล่าว่าทะเลาะกันตั้งแต่เย็น แล้วคืนวันที่ 14 ไม่ได้นอนทั้งคืนเลย วันที่ 15 เลยกลับมาหาครูปุ้ม

ทำไมเขาถึงเลือกทะเลาะกับเรา ทั้งๆ ที่เราเป็นคนดูแลบ้านเงินทองทุกอย่างเลย ถ้าสมมติผมหลอกผู้ชายมาคนนึงที่ผมเชื่อว่าเขามีเงิน แล้วเขาจ่ายผมทุกอย่างเลย ผมก็จะหลอกต่อไง ทำไมอยู่ดีๆ เขาถึงเปลี่ยนแนว?
ครูชลธี : ประมาณนั้นหรือเปล่า ผมเดาอะไรไม่ถูก คาดเดาอะไรในตัวเขาไม่ถูกเลย ผู้หญิงคนนี้อ่านยากมาก ทั้งการกระทำ ทั้งวิธีปฏิบัติ ทั้งความคิด คิดไกลมาก แล้วอาฆาตมาดร้ายมาก

จุดที่ทำให้เราได้สติกลับมาว่าไม่ใช่แล้ว ฉันคิดผิดแล้ว อะไรคือจุดเปลี่ยน?
ครูชลธี : นี่แหละ เรื่องนี้แหละ เรื่องที่เขาใช้คำแย่ๆ กับผม การใช้คำที่ก้าวร้าว ไม่รู้ต่ำรู้สูง

ณ ตอนนั้นเงินของเราหมดไปกับเรื่องอะไรบ้าง?
ครูชลธี : โอ้โห หลายล้าน เรื่องค่าใช้จ่าย ไปจ่ายหนี้ให้เขา แล้วก็รถที่ใช้อยู่ทุกวันนี้ผมก็เป็นคนโอนผ่อน บ้านที่เขาใช้ผมก็เป็นคนซื้อให้ ไม่ได้เป็นชื่อผมเลย เขาพูดว่าอะไรรู้มั้ย อย่าเอาเป็นชื่อคุณเลย เดี๋ยวเมียเก่าคุณก็มาทวงคุณอีก

ตอนนั้นเราก็เห็นด้วย?
ครูชลธี : ใช่ เหมือนคนโง่ แล้วก็โง่จริงๆ นั่นแหละ

เอาจริงๆ ถ้าเป็นคนในบางยุค เขาจะบอกว่าเหมือนโดนเสน่ห์บังตา เหมือนโดนทำของใส่ มันดูหลงมากเลยนะ?
ครูปุ้ม : หลงมาก ใครพูดอะไรก็ไม่ฟัง

ตอนนั้นครูปุ้มซึ่งเป็นภรรยาที่ถือสินสมรสอยู่ เราไม่มีสิทธิหรือส่วนในการเข้าถึงการเงินของสามี?
ครูชลธี : เขาไม่รู้หรอก บัญชีผมเขาไม่รู้

ครูปุ้ม : อย่างที่แกรมมี่เขามีรายได้อยู่ โทรไปบอกเลยนะถ้าครูปุ้มโทรมาไม่ต้องบอกอะไรนะ คิดดูขนาดพี่เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย พี่ควรจะรู้ว่าเงินสามีพี่คืออะไร ทางโน้นเขาก็เกรงใจก็ไม่พูดอะไร เวลาพี่โทรไปเขาก็อึกอัก

ณ ตอนนั้นครูชลถึงขนาดบอกว่าชีวิตเหมือนคนตายทั้งเป็น ถึงขนาดอยากฆ่าตัวตายเลย?
ครูชลธี : คือหาทางออกไม่ได้ไง ตอนนั้นกำลังมืด ชีวิตมันมืดมาก

เราเลิกแล้วเดินออกจากบ้านมาเลยไม่ได้เหรอ เงินก็อยู่กับเรา ทำไมเราไม่ทำแบบนั้น?
ครูชลธี : ผมไม่มีเงินแล้วตอนนั้น

คือเราใช้ไปกับเขาหมดแล้ว คิดว่านี่เป็นเหตุผลที่ทำให้เขาเปลี่ยนไปมั้ย?
ครูชลธี : คงประมาณนั้น

ตลอดทางครูปุ้มอยู่เฉยๆ เพื่อที่จะรออะไร รอเลิกมั้ย มีคิดมั้ยว่าเดี๋ยวก็หย่าให้มันจบๆ ไป?
ครูปุ้ม : ไม่ ตอนนั้นมีหลายคนบอกว่าทำไมพี่ไม่หย่า ที่บอกว่าพี่ไม่หย่าเพราะพี่ต้องการรักษาชีวิตครู เพราะพี่รู้ว่าอะไรคืออะไร

แปลว่าพี่รู้ว่าเขาจะกลับมามั้ย?
ครูปุ้ม : คำว่าที่พี่รู้คือ พี่รู้ว่ายังไงคนคนนี้ก็ไม่เอาครู พี่คิดว่าวันสุดท้ายพี่จะเป็นคนทำศพครู พี่คิดแค่นี้ ครูจะกลับไม่กลับไม่รู้ แต่วันสุดท้ายครูจะอยู่ตรงไหน พี่จะดูแลศพครูแค่นั้นเอง ถ้าครูตายก่อนพี่

ครูชลธี : มันมีอะไรบางอย่างที่บอกผมอยู่ตลอดเวลาว่าเขายังรอผมอยู่ รอที่จะให้อภัย เขารับผิดชอบลูกเต้าบ้านช่อง

ครูปุ้ม : พี่ดูแลด้วยตัวเองหมดเลย แม้แต่ลูกเขาป่วย ผ่าตัดเป็นแสน โทรไปเจอเลขา เลขายังไม่บอกเลย

มันไม่มีความแค้นเลยเหรอ?
ครูปุ้ม : อารมณ์นั้นมันมีบ้างค่ะ ทำไมทำกับเราขนาดนี้ พี่เชื่อในเรื่องของความดี ทำดีย่อมได้ดี แต่พี่ก็ไม่เชื่อหรอกว่าวันนี้จะเป็นวันที่ครูกลับมา พี่คิดว่าวันที่ครูกลับมาน่าจะเป็นศพมากกว่าพี่คิดถึงตรงนั้น

สุดท้ายแล้วเริ่มต้นจากครูชลเป็นคนติดต่อกลับมา มันเริ่มต้นยังไง?
ครูชลธี : ผมโทรหา ผมเคยมาครั้งนึงแล้ว แล้วก็กลับไป

ครูปุ้ม : เคยมีครั้งนึงค่ะ ก็มีปัญหาแบบนี้ เขาโทรมาหาพี่ บอกว่าตอนนี้พ่ออยู่ที่พระแท่น แล้วเขาก็กลับไปอีก เพราะว่าพอถึงบ้านหลังนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็โทรกลับมาหาพี่

แล้วพอมาวันที่ 15 ที่ผ่านมา เบอร์พี่โดนบล็อกหมดเลยนะ เขาก็ฉลาด เขาโทรหาพ่อของอิสรพงศ์ ดอกยอ ที่เป็นเพื่อนสนิทกัน บอกขอเบอร์ปุ้มหน่อย เป็นวันที่ครูกลับมาหาพี่

จริงๆ แล้วเราเหมือนกึ่งๆ ถูกตัดจากโลกภายนอกเลยมั้ยตอนนั้น?
ครูชลธี : ใช่ๆๆ ปิดหมดเลย โทรศัพท์โทรหาใครก็ไม่ได้ ช่วงนั้นที่ผมอยากตาย

ครูปุ้ม : สื่อมวลชนรู้ดีค่ะ ช่วงที่ครูมีปัญหาเยอะๆ โทรไปก็จะเป็นเลขารับ โทรไปก็จะไม่ได้คุยกับครูเลย บางครั้งต้องสูญเสียงาน ครูหมดโอกาสตรงนั้น แม้แต่ลูกทั้งสองคนยังไม่สามารถติดต่อพ่อได้เลย

ครูชลรู้มั้ยว่าเรากำลังถูกกีดกันออกจากโลกภายนอก เคยพยายามหนีออกจากบ้านมั้ย?
ครูชลธี : รู้ครับ ผมเคยพยายามออกแล้ว เขาก็ตาม

ครูปุ้ม : อย่างครั้งล่าสุดก็ตาม โทรตาม

สุดท้ายแล้วอะไรที่ทำให้ตามก็ตาม ฉันไม่กลับแล้ว?
ครูชลธี : ทะเลาะกันครั้งสุดท้ายอย่างที่ผมเคยพูด สรรพนามที่ใช้กับผมต่ำมาก เปลี่ยนหน้าผม ไอ้หน้านั่นไอ้หน้านี่ มีอย่างที่ไหนคนอายุ 30 มาด่าคน 85 แบบนี้

ผมเคยถามว่านี่พ่อแม่ได้สั่งสอนบ้างหรือเปล่า เขาบอกอย่ามาพูดถึงพ่อแม่ฉันนะ พอพูดเสร็จผมก็บอกว่า เอาอย่างนี้ กูไปแล้ว ผมพูดคำว่ากูเลยนะ

มันบอกเชิญเลย อยากไปไหนเชิญเลย มันโยนกุญแจรถให้ผม ผมก็โอเคไปแล้ว ผมไม่ได้เอาอะไรออกมาเลยครับ เงินก็ไม่มีติดตัว

วันที่เขากลับบ้านมา ครูปุ้มรู้สึกยังไงครับ?
ครูปุ้ม : ก็เป็น 3 ความรู้สึกนะ ตกใจ ดีใจ เสียใจ ตกใจว่าทำไมครูกลับมา ดีใจคือเขากลับมาแล้ว เสียใจคือ เราไม่เหลืออะไรเลย

แล้วสภาพครูก็เป็นแบบนี้ ที่เห็นอยู่ ครูที่ไปจากพี่ ครูเดินครูวิ่งได้ มีทุกอย่างทั้งสุขภาพทั้งเงิน กลับมาไม่เหลืออะไรเลย เราก็มีคำตอบให้ตัวเองว่าทำไมเขาถึงยอมปล่อยผู้ชายคนนี้มาหาพี่

ในใจเราตอนนั้น เราให้อภัยเลยทันทีมั้ย?
ครูปุ้ม : ถ้าได้เห็นภาพครูที่พี่ลงวันนั้น ที่เขาเดินน้ำตาคลอมา พี่ลืมทุกเรื่องไปหมดเลยที่เขาทำกับพี่ พี่คิดว่าพี่ต้องดูแลเขา เพราะยังไงก็ไม่รู้จะเอาเขาไปไว้ไหน ก็เชื่อว่าไม่มีใครดูแลครูได้ดีเท่ากับพี่

แล้วลูกๆ มีโกรธบ้างมั้ยครับตอนนั้น?
ครูปุ้ม : ไม่มีเลยค่ะ ทั้งสองคนน่ารักมาก วันนั้นพี่พ่อมาถึง พี่ก็วิดีโอคอล เขาก็ดีใจมาก มาหาพ่ออยากกอดพ่อ แล้วเขาก็มา

วันที่กลับมา ครูชลได้มีอะไรที่พูดกับครูปุ้มกับลูกๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้นมั้ยครับ?
ครูชลธี : นาทีแรกที่เจอเขา บอกกับเขาว่าพ่อกลับมาแล้วนะ กลับมาหาปุ้มแล้ว แล้วจะไม่กลับไปอีกแล้ว

มีสักนิดมั้ยครับที่เรารู้สึกว่าเขาไม่อยากได้เราแล้ว?
ครูชลธี : ผมเชื่อว่าเขาต้องให้อภัยผม เพราะเขาเป็นคนที่มีความอ่อนโยนในตัว เขาไม่เคยอาฆาตมาดร้าย ยิ่งกับผมเขาไม่เคยเลย ได้แต่ห่วง ผมรู้เขาห่วงผม แต่ผมก็ทำไม่ดีอยู่ดี มันบาปนะ ผมบอกกับตัวเองว่าบาปมาก

เห็นว่าเรากลับมายกมรดกให้ลูกก่อนตาย มรดกที่ว่าคือลิขสิทธิ์เพลงมั้ยครับ หรือว่ามันคืออะไร?
ครูชลธี : ลิขสิทธิ์เพลงทั้งหมด 5 พันเพลงที่ผมแต่ง ให้ลูก 2 คน ส่วนบ้านให้เขา

ครูปุ้มมีเคล็ดลับอะไรที่ทำให้เราก้าวข้ามปมในใจนี้ได้?
ครูปุ้ม : พี่ตั้งมั่นว่า การให้อภัยคือทานบารมีที่ยิ่งใหญ่ และการไม่อาฆาตแค้น บวกกับพี่เป็นคนที่จิตฝึกธรรมะตลอด พี่ได้เรียนรู้ว่าการอาฆาตแค้นมันไม่ได้มีผลดีกับตัวเราเลย

กับผู้ชายคนหนึ่งที่ 30 ปีเขาก็ดูแลเรา ถึงแม้เขาจะผิดพลาดไปบ้าง ถึงจะเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่ทำไมจะอภัยไม่ได้ ช่วงชีวิตหนึ่งครูจะอยู่กับเราถึงกี่ปี 5 ปี 10 ปี เต็มที่ พี่ปุ้มเองจะขอดูแลครูค่ะ

ครูชลอยากเตือนสติอะไรกับใครหลายๆ คนกับสิ่งที่ผิดพลาดไป เราเรียนรู้อะไรบ้างครับ?
ครูชลธี : อยากจะบอกสังคมทั่วไปนะ ว่าสิ่งที่ผมทำเป็นตัวอย่างที่เลว อย่าไปเอาอย่างเลยนะครับ อย่าคิดทำเลย มีภรรยาคนเดียวก็พอแล้ว เลี้ยงเขาให้ดีๆ มีหลายคนมันไม่มีประโยชน์ ปวดหัวอย่างนี้แหละ ขอให้ลูกผู้ชายทุกคนดูแลครอบครัวให้ดีครับ

ครูปุ้ม : ก็อยากจะบอกแฟนๆ ว่าพี่ปุ้มเองมีเหตุผล พี่ปุ้มเองคิดว่าคนหนึ่งคนเราจะทิ้งเขาไปได้อย่างไร ถ้ามองอนาคตแล้วเขาไม่มีใครเลี้ยง อยากบอกกับผู้หญิงทุกคนว่าเราตั้งมั่นในความดี

หากเกิดปัญหาอย่างครูปุ้มกับครูชลให้ตั้งสติแล้วก็เอาความดีมาคุยกัน วันนึงสิ่งดีๆ จะกลับมา แล้วสำหรับลูกผู้ชายทุกคน ไม่มีใครรักเราเท่ากับภรรยาของเราที่อยู่ที่บ้านหรอก.