“รู้สึกว่ามันเป็นทางเริ่ม ยังไม่ทำให้ท่านยมฯ ตามที่ต้องการ ยังมีอะไรที่ต้องทำให้ท่านมากกว่านี้ วันก่อนสึก สุนัขหอนหนักมากที่วัด ภิกษุณีท่านอื่นต้องเปิดไฟทั้งวัดเลย เราก็เลยจุดธูปบอกท่านยมฯ ว่าต้องให้ทำอย่างไร ซึ่งท่านค่อนข้างเข้มงวดเรื่องฤกษ์ สั่งให้เขียนหรือทำอะไรก่อนสึก ท่านมาให้พรให้วันที่สึก ขอให้สมปรารถนาและเป็นร่างให้ท่านให้ดีที่สุด ไม่ต้องกลัวว่าจะเป็นอะไร”

หมอปลายเล่าว่า ตลอดหลายเดือนที่บวชมา ได้รับหลายสิ่งหลายอย่างโดยเฉพาะการนั่งสมาธิ เข้าใจเลยว่าสถานที่ที่เป็นสัปปายะ ไม่ได้อยู่ที่ว่าอยู่ไกล ไม่มีคลื่นโทรศัพท์แค่นั้น แต่มันเป็นสถานที่ที่เราสบายใจ ไม่รู้สึกทรมานตัวเอง เลยเข้าใจคำว่าสัปปายะ มันคือตัวเราเองไม่ใช่ปัจจัยภายนอก

สุดท้ายหมอปลายได้แนะนำผู้หญิงที่สนใจอยากบวชภิกษุณีว่า

“เราเลือกที่ที่ใช่และปฏิบัติเองแค่นั้น ศีล 311 ข้อมันเยอะ แต่ว่ามันคือกฎที่สร้างมารยาทที่สวยงามไม่ให้คนมาติเตียนได้ เพราะฉะนั้นเราก็อยู่ในที่ที่เราสบายใจแล้วปฏิบัติตามกฎให้เต็มที่ ดีกว่าต้องไปทำตามกฎแล้วเหนื่อยมากๆ อันนี้ไม่ได้ว่าว่าห้ามทำ แต่…”