อั๋น ภูวนาท ร่ายยาวเทียบมาตรการฟู้ดเดลิเวอรี ไทย-ตปท. ถามใครกันแน่เสือนอนกิน

อั๋น ภูวนาท ร่ายยาวเทียบมาตรการฟู้ดเดลิเวอรี ไทย-ตปท. ถามใครกันแน่เสือนอนกิน เอาเปรียบรวยอยู่คนเดียว

เกาะติดข่าว กดติดตาม ข่าวสด

1 ก.ย. 2564 – ช่วงการแพร่ระบาดของโควิด-19 ทำให้หลายคนคุ้นชินกับการสั่งอาหารเดลิเวอรีทุกวันไปแล้ว แต่สำหรับหลายคนคงมีคำถามว่าทำไมค่าส่งแพงจัง ส่วนฝั่งเจ้าของร้านก็คงถามว่าทำไมไม่ลดค่า GP งานนี้ “อั๋น ภูวนาท” ออกโรงโพสต์สเตตัสสะเทือนโซเชียลให้สังคมได้ตั้งคำถามร่วมกัน หลังเทียบมาตรการรัฐจากต่างประเทศในการเยียวยาทุกภาคส่วนในวงการฟู้ดเดลิเวอรีในวิน-วินทุกฝ่าย

สเตตัสบนเฟซบุ๊กส่วนตัว “อั๋น ภูวนาท” ได้รับยอดไลก์กว่า 1,700 ไลก์ภายในไม่ถึงหนึ่งวัน ฝากคำถามไปยังผู้ใหญ่ว่าควรจะทำเพื่อช่วยคนไทยมากกว่านี้ โดยระบุว่า

“ภูวนาท จ๋าอยากกินสเต็กร้านนี้มากเลย แต่ค่าส่งตั้ง 200 กว่าบาท เห็นราคาแล้วโกรธเลย มันเวอร์ไป ไม่กินละ”

เสียงของภรรยาที่เคารพนี้ ลอยผ่านหูผมไปหลายชั่วโมงแล้ว แต่ยังติดค้างอยู่ในใจผมจนตอนนี้
ผมนั่งมองดูโลกวันนี้กับวิถีชีวิตใหม่ที่อาจจะอยู่กับเราไปตลอดกาล วันที่ “บ้าน” นอกจากกลายเป็น “ที่ทำงาน” ยังแปลงร่างเป็น “ร้านอาหาร” จำเป็นไปแล้วด้วยนั้น ถูกขับเคลื่อนด้วยฟู้ดเดลิเวอรีสารพัดสี และไรเดอร์จำนวนมหาศาลเฉียดครึ่งล้านทีเดียว

เกือบจะไม่มีวันไหนเลยที่เราไม่ได้ใช้บริการ App ส่งอาหารเหล่านี้ แต่แปลกไหม ทั้งที่เราควรจะรู้สึกใกล้ชิดสนิทใจกับพวกเค้าทั้งหลายมากมาย แต่ลึก ๆ กลับกลายเป็นว่าบ่อยครั้งเรารู้สึกกำลังถูกเอาเปรียบกับค่าส่งที่ถูกชาร์จแพงอย่างที่คุณภรรยาที่เคารพของผมรู้สึก

ซึ่งจะว่าไปไม่ใช่แค่คนสั่งหรอกนะที่รู้สึกแบบนี้ คนขี่มอเตอร์ไซด์ส่งเองก็มีไม่น้อยที่คิดเหมือนกัน ในขณะที่ฝั่งร้านอาหารเองก็รู้สึกเหมือนโดนขูดเลือดขูดเนื้อจากค่า GP ที่ถูกเรียกเก็บร่วม 30% บริษัทฟู้ดเดลิเวอรีพวกนี้เสือนอนกินชัด ๆ โคตรเอาเปรียบเลย รวยอยู่คนเดียวน่ะสิ

ตลกไหมถ้าผมจะบอกว่า เกือบจะทุกบริษัทกำลังขาดทุนอย่างหนักเช่นกัน แต่มันคือเรื่องจริงในภาวะโควิดธุรกิจอัมพาตนี้ ร้านอาหารเกือบจะเป็นลมหายใจสุดท้ายที่ยังขับเคลื่อนเศรษฐกิจได้ เพราะคนส่วนใหญ่ยังยอมใช้จ่ายกับเรื่องนี้กันอยู่ แต่กลับไม่มีคนรู้ว่าระบบนิเวศน์นี้กำลังแข่งขันกันอย่างหนัก จากการฟาดฟัน แย่งกันลดแลกแจกแถม ส่งฟรีตัดราคาห้ำหั่นกันหน้ามืด

เคยสงสัยกันไหมว่า อ้าวก็ถ้าส่งฟรีแล้วพี่ Grab พี่แพนด้า พี่ลาล่า หรือแม้แต่ Lineman เค้าจะหาเงินจากไหนมาเป็นรายได้กันละ แอปไฮเทคสะดวกสบายแค่ปลายนิ้ว พนักงานมากมายที่อยู่เบื้องหน้าเบื้องหลังอีกมหาศาล สิ่งเหล่านี้ล้วนต้องลงทุน แล้วไรเดอร์ที่ไหนเค้าจะยอมวิ่งส่งให้คุณฟรี ๆ สะสมแต้มเป็นบุญบารมีไว้อิ่มท้องในชาติหน้ากันงั้นหรือ ไม่มีของฟรีในโลก ทุกอย่างมีต้นทุนครับ

คำตอบก็อยู่ที่ค่า GP ที่ร้านอาหารต้องยอมจ่ายหลายสิบเปอร์เซ็นต์นั่นไง ที่ทางแอปใช้เอาไปจ่ายเป็นค่าส่งให้ไรเดอร์แทนลูกค้า ซึ่งลองคิดดูดี ๆ บางทีซื้อน้ำแก้วสองแก้ว ค่า GP ยังได้น้อยกว่าค่าส่งที่ต้องให้ไรเดอร์ซะอีก และนั่นคือคำอธิบายแบบเห็นภาพได้ง่าย ๆ เลยว่าทำไมแอปทั้งหลายเหล่านี้ถึงได้ขาดทุน

จะว่าไป GP ก็ไม่ต่างอะไรกับที่ร้านทั้งหลายต้องยอมจ่ายค่าเช่าให้ห้าง ต่างกันตรงที่ค่าเช่านั้นเราคุ้นชินกับมันมากกว่า เลยคิดว่าคุ้มค่า เข้าใจได้ จ่ายได้ แต่พอโดน App เหล่านี้หักหัวคิวบ้าง กลับเผลอใจไปรู้สึกว่าถูกขูดรีดซะงั้น ทั้งที่มันเกือบจะเป็นรายได้เดียวของบริษัทเหล่านี้ที่ใช้พัฒนาแอพเพื่อมาให้บริการทั้งพวกเรา ไรเดอร์ รวมถึงร้านอาหารต่าง ๆ อยู่นี่แหละ รวมถึงสวัสดิการต่าง ๆ ที่แต่ละบริษัทกำลังพยายามแข่งขันเพื่อเพิ่มการดูแลให้กับคนในอีโคซิสเท็มนี้ด้วย

อ่านเจอข่าวว่ากรมการค้าภายใน เค้าเข้าอกเข้าใจว่าร้านอาหารไม่น้อยที่เดือดร้อนจากค่า GP เลยมีการขอความร่วมมือให้ฟู้ดเดลิเวอรีทั้งหลายช่วยกันลด % ส่วนนี้ลงอย่างไม่มีทางเลือกสักเท่าไรให้เลือก เอาจริง ๆ มองเผิน ๆ ผมเองก็ชอบใจแหละเพราะมาตรการแบบนี้คนที่สั่งน่ะดูหล่อจะตายไป แต่คิดดูดี ๆ สิว่าการแทรกแซงนี้มันใช่วิธีแก้ไขจริง ๆ เหรอ แล้ว GP ส่วนที่ลดหายไปนั้นใครได้ใครเสีย ต้นทุนส่วนที่หายไปนี้จะตกเป็นภาระของใครกันละ ไรเดอร์จะถูกลดค่าส่งไหม หรือจะกลายเป็นคนสั่งอย่างเราที่ต้องจ่ายแพงขึ้นแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว (วะ) เพราะอย่าลืมว่าตัวบริษัทแอปเหล่านี้เองเพิ่งบาดเจ็บจากการถูกขอความร่วมมือแกมบังคับให้ตัดแขนตัดขาหั่นรายได้ตัวเองแบบที่ แถวบ้านพี่เรียกว่าสั่งทั้งที่ต่างก็ขาดทุนกันอยู่แล้วนะ

ก่อนจะหาว่าภูวนาทเอาแต่ฟาด ถ้าเก่งนักก็เสนอมาสิว่าแล้วจะให้ทำยังไง

บังเอิญไปอ่านเจอข่าวการแก้ปัญหาแบบเดียวกันนี้ในหลายประเทศที่คล้ายคลึง แต่วิธีคิดมันต่างกันอย่างน่าทึ่งจนทนไม่ไหวต้องขอตั้งใจเอามาเล่าให้ฟังแบบย่อ ๆ เผื่อจะได้ยินไปไกลถึงหูใครหลายคนบนนู้นนนนบ้าง…

รัฐบาลสิงคโปร์ เมื่อประกาศล็อกดาวน์ ร้านอาหารไม่สามารถขายหน้าร้านได้ ทางรัฐบาลจึงขอให้แพลตฟอร์มต่าง ๆ ช่วยลดค่า GP ลงมา โดยที่รัฐบาลสิงคโปร์ให้เงินอุดหนุนกับทางแพลตฟอร์ม ในส่วนต่างที่หายไปจากค่า GP เกือบ50% ซึ่งเป็นวิธีที่เวิร์กมาก เพราะวิน ๆ ทุกฝ่าย ไม่ว่าจะเป็นร้านอาหาร ลูกค้า ไรเดอร์ หรือแพลตฟอร์ม

สหรัฐอเมริกา รัฐริชมอนด์ เวอร์จิเนีย ไม่ได้ขอให้บริษัทฟู้ดเดลิเวอรีลด GP แต่พี่ท่านจ่ายค่า GP ให้เลยเกินครึ่งเพื่อช่วยเหลือ หรือแม้แต่ไต้หวันตั้งกองทุนอุดหนุนลดค่า GP ให้เกือบ 6 ล้านเหรียญเพื่อต่อลมหายให้ทั้งบริษัทเดลิเวอรี ไรเดอร์ และร้านอาหารไปต่อได้ไม่ขาดใจตายจนต้องลอยแพให้คนต้องตกงานอีกมหาศาล

ผมก็เหมือนทุกคนแหละที่อยากได้ของดีราคาถูกกันทั้งนั้น

แต่หากแม้ว่าการสั่งอาหารเดลิเวอรีจะกลายเป็นวิถีชีวิตใหม่ สั่งอาหารครั้งต่อไป หากมันจะแพงในความรู้สึกของคุณหรือใคร อย่าลืมลองบอกกับตัวเองกันอีกที ว่าทุก 1 ครั้งที่เราสั่งอาหารกันผ่าน App Food Delivery นี้ มีอีกหลายแสนคนได้มีงาน มีอาชีพ มีอีกหนึ่งมื้อที่อิ่มไปกับเราด้วยเช่นกัน ยิ่งศึกษา ยิ่งคิด ยิ่งเข้าใจก็ยิ่งสงสัยว่า หรือบางทีจริง ๆ แล้วเสือนอนกินใจดำตัวจริง อาจไม่ใช่ใครที่ใส่เสื้อกั๊ก แต่เป็นคนใส่เสื้อสูทผูกไทด์ที่ไม่ค่อยทำอะไรที่ควรจะทำเพื่อช่วยคนไทยมากกว่า….รึเปล่า

ไปก่อนดีกว่า .. ไรเดอร์มากดออดหน้าบ้านได้เวลาพอดี

ดูข่าวต้นฉบับ

ที่มา : https://www.khaosod.co.th/entertainment/news_6595956
ขอขอบคุณ : https://www.khaosod.co.th/entertainment/news_6595956