ล่าสุด แม่โบว์ ได้ออกมาเปิดใจเล่าถึงเรื่องราวชีวิตของตัวเองว่ากว่าจะประสบความสำเร็จอย่างทุกวันนี้ ครั้งหนึ่งชีวิตของแม่โบว์เคยผ่านความยากลำบากมาก่อน และต้องเจอวิกฤติบ้านล้มละลาย ซึ่งแม่โบว์เล่าว่า

ช่วงที่คุณพ่อเป็นผู้จัดการแบงก์ และมารับเหมาก่อสร้างชีวิตก็โอเค จนกระทั่งเจอยุคต้มยำกุ้ง เรียกว่าพินาศหมดทุกอย่าง ไม่เหลืออะไรเลย แม้แต่ค่าน้ำพ่อยังมาทุบกระปุกของโบว์เพื่อนับเหรียญบาทไปจ่ายค่าน้ำ แถมบ้านยังต้องย้ายไปอยู่บ้านเช่าอีก

ตอนนั้นโบว์ไม่ได้เป็นห่วงความเป็นอยู่ของตัวเรา หรือกลัวเพื่อนจะล้อ แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนั้นคือสงสารพ่อกับแม่ ว่าวันหนึ่งเขามีแต่วันนี้เขาไม่มี แล้วเขาต้องหาเงินที่ไหนมาให้เรา ก็เลยคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่าง ก็เลยมาเล่นกีฬาที่โรงเรียน ทำผลงานอาจจะได้ค่าเทอมฟรี

ก็เริ่มเล่นแบดมินตัน แต่เล่นได้ปีหนึ่งโค้ชดันไปอยู่จีนแต่โรงเรียนที่โบว์อยู่เด่นเรื่องเทควันโด แต่ไม่อยากเล่นเพราะอยากเป็นผู้หญิงบอบบาง ไม่อยากเจ็บตัว แต่ก็เอา ตอนเล่นไม่มีความสุขแต่ต้องเล่นเพราะจะได้เงิน และจะได้ต่อยอดไปตอนมหาวิทยาลัย พ่อจะได้ไม่ต้องเสียเงิน

จากนั้น โบว์ แวนดา เล่าเหตุการณ์ที่ฝังใจที่สุดให้ฟังว่า ไม่มีเงินจนต้องเอาช่อดอกไม้รับปริญญาพี่สาว เป็นแบงก์ 10 พ่อกับแม่มานั่งแกะแบงก์สิบจากช่อดอกไม้ เป็นอะไรที่พูดไม่ออกน้ำตาร่วงเลย ว่ามันขนาดนี้เลยเหรอ ได้เงินแค่ร้อยกว่าบาทที่ซื้อข้าวได้มื้อหนึ่ง ความจนมันน่ากลัวและโหดร้ายมาก

และ โบว์ แวนดา ได้เล่าเรื่องชีวิตให้ฟังต่อว่า เพื่อนชวนให้ไปนั่งที่มาบุญครอง ตอนแรกก็ถามว่าไปทำไม เพื่อนบอกว่าไปแล้วได้ตังค์ก็เลยไป แล้วได้ไปแคสต์งานแชมพูยี่ห้อนึง แล้วไม่ยอมเปลี่ยนชุด เขาไล่ให้ไปเปลี่ยนก็ไม่ไป จะใส่ชุดนักเรียนถ่ายเพราะอยากได้แนวสดใสไม่ใช่เหรอ ช่างภาพเลยถ่ายแค่ 2 ชอต ก็เสร็จ

แล้วโบว์ก็ได้เล่นมิวสิกวิดีโอดาวกระดาษ พี่เขาเลือกเพราะดูหน้าแป้นๆ ไม่มีอะไรเลย ตอนนั้นอยู่ ม.4 ค่ะ ถ้าผู้กำกับคนนั้นยังอยู่ โบว์ต้องขอโทษด้วยนะคะ เพราะไปแผลงฤทธิ์ไว้เยอะ เขาให้ไปขี่หลังพระเอก ไม่ยอมขี่ เขาให้ทำอะไรก็ไม่ทำ

แต่เกือบจะได้เข้าวงการบันเทิงแล้ว แต่แคสต์นักร้อง แต่ก็ร้องไม่ได้ และไปแคสต์นักแสดงสรุปผ่านและให้มาเซ็นสัญญาในวันพรุ่งนี้ โบว์ดีใจมาก พอวันที่ไปเซ็นสัญญามีผู้ชายคนหนึ่งกับโบว์อยู่กันสองคน ตอนนั้นอยากเซ็นสัญญามาก ไม่ได้อ่านสัญญาเท่าไร เพราะดีใจจะได้เงินเอามาให้พ่อแม่แล้ว แต่ตอนที่กำลังเซ็นเขาเอามือมาแตะ แล้วบอกว่าพี่ขอคืนหนึ่ง

ด้วยความที่ตอนนั้นยังเด็ก อินโนเซนส์อยู่ เลยถามกลับไป พี่ขออะไรคะคืนหนึ่ง พี่อยากได้อะไร เขาบอกขอนอนกับเราคืนหนึ่งแล้วจบ หลังจากนั้นเขาจะดันให้เต็มที่เลย ตอนนั้นน้ำตาร่วงและโมโหมากจึงรวบรวมพลังทั้งหมดแล้วด่าไป และก็ร้องไห้วิ่งออกมา

แล้วก็เจอนักร้องท่านหนึ่งยุค 90 คว้ามือไว้ แล้วถามว่า ไอ้นี่ใช่มั้ย และบอกให้โบว์กลับไปเรียนหนังสือ และโบว์ก็ไม่กล้าเอาวงการอีกเลย และมุ่งหน้าสายนักกีฬาอย่างเดียวเลย ซึ่งนักร้องคนนี้ยังอยู่ ถ้าเจอกันอยากจะขอบคุณมากๆ เลย แต่โบว์บอกไม่ได้เพราะเดี๋ยวรู้เลย (หัวเราะ) จนมาได้เป็นผู้ประกาศข่าว