“ผมรับบทอานนท์เป็นสตันต์แมนชีวิตปากกัดตีนถีบวันนึงดันตายขึ้นมา ทั้งที่ชีวิตยังไม่เข้าที่ เมียก็ท้องกำลังจะได้งานดีๆ ทำให้เราห่วงทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ ทำให้เราไปสู่สุคติไม่ได้ ยังมีห่วงยังยึดติด และช่วงเวลาที่ยังอยู่บนโลกใบนี้มีคนเดียวที่เห็นเราคือเดียร์น่า ฟลีโป ดังนั้น เราเลยต้องเกาะติดเค้าเพื่อให้เค้าช่วยนั่นช่วยนี่ เพราะเรายังปล่อยวางไม่ได้ จริงๆแล้วมันมีสาระมากๆแต่สาระมันแทรกมากับคอมเมดี้เพื่อให้มันย่อยง่าย”

การแสดงมีทั้งดราม่าและคอมเมดี้? “ใช่ครับ ผมว่าเป็นละครที่ผมเล่นดราม่าเยอะที่สุด ยากครับ การเล่นดราม่าค่อนข้างยากอยู่แล้ว ต้องใช้เวลากับมัน ต้องมีเรื่องของอารมณ์ และเป็นดราม่าที่มากับคอมเมอดี้ ก็เป็นอีกรูปแบบที่ค่อนข้างยาก โชคดีที่ความดราม่าส่วนใหญ่ผมเล่นกับปราง-กัญญ์ณรัณ แล้วเค้าเป็นคนส่งอารมณ์ได้ดีมาก เล่นปุ๊บก็สามารถอินได้ง่าย”

“ผมรู้ว่าละครเรื่องนี้เคยเป็นละครที่ดังมากๆในอดีต ที่พี่อ๊อฟ-พงษ์พัฒน์เล่นมาก่อน ผมเลยไปหาดูมาและศึกษาวิธีการเล่นของพี่อ๊อฟว่าเค้าเล่นประมาณนี้ เราก็มาปรับตัวละครให้มันแตกต่างออกไป ซึ่งมันก็แตกต่างอยู่แล้ว เพราะคนละยุคสมัย เช่นตอนนั้นโทรศัพท์มือถือก็ไม่มี ตัวละครตัวนี้เป็นสิ่งที่ไกลตัวผม เพราะว่าเป็นตัวละครที่มีครอบครัวแล้ว มีภรรยามีลูก เราก็ต้องพยายามสร้างความเข้าใจในการเป็นพ่อคนว่ามันเป็นยังไง แต่มันมีบางอย่างนะที่ใกล้กับตัวผมมาก คือการเป็นคนยึดติด ผมเป็นคนขี้งกมาก (ยิ้ม) หวงของ หวงทุกอย่าง ซึ่งในเรื่องตัวอานนท์จะคล้ายกันที่ยังยึดติด ห่วงเมียห่วงลูกว่าเค้าจะดูแลตัวเองได้มั้ย ถ้าไม่มีเราเค้าจะอยู่ยังไง”

เตรียมอารมณ์ดราม่ายังไง? “ต้องอินกับบทก่อน อ่านบทแล้วต้องรู้สึกถึงตัวละคร อีกอย่างเวลาเราออกไปเล่น คือหน้าที่รับส่งอารมณ์ของนักแสดง พาไปสู่จุดที่อิน แต่เราต้องทำการบ้านในส่วนของเรามาก่อน ว่าฉากนี้เรารู้สึกยังไง”

เล่าฉากยากๆที่ต้องผ่านไปได้ให้ฟังหน่อย? “ในแง่การแสดงก็ไม่มีอะไรที่ยากมากขนาดนั้น เพราะซีนดราม่าพอเล่นกับปรางเค้าก็ช่วยไม่ให้มันยากมาก แต่สิ่งที่ยากสำหรับผมคือพวกซีนที่เป็นเทคนิคต่างๆพวกเข้าสิงร่าง วิญญาณหายลอยได้ ในการถ่ายทำมันต้องมีถ่ายหลายๆรอบ และเรื่องนี้แต่งหญิงเยอะมาก ผมว่าผู้จัดกับผู้กำกับเค้าอยากเห็น คือตัวละครผมเป็นวิญญาณ เวลาไปอยู่ในร่างใครที่เป็นผู้หญิงจะเป็น
ลุคของเค้าแต่เป็นหน้าของผม ซึ่งมันยากนะบางทีมันเป็นดราม่าซึ่งเราอยู่ในชุดผู้หญิง เอาจริงๆมันไม่ลำบากผมหรอก ลำบากคนที่เล่นกับผม ปราง เดียร์น่า อาจจะเครียดนิดนึง (ยิ้ม)”

บรรยากาศเวลาทำงานในกองเป็นไงบ้าง? “เม้าท์มอยจนสนิทกัน จริงๆไม่เคยเจอกันมาก่อนเลยสักคน เดียร์น่าเคยเจอตอนเล่นเอ็มวีแต่ไม่ได้รู้จักกันมาก ปรางไม่เคยเจอกันเลยปาริธก็ไม่เคยเจอมาก่อน พอมาร่วมงานกันมันเหมือนเราขึ้น ม.1 แล้วเอาเด็กมาเจอกันเลยมีความสนุกสนาน แล้วมันเป็นละครคอมเมดี้เลยมีความสนุกในตัวมันเอง”

เห็นว่าชอบเล่นมุกใส่สาวๆในกอง? “มันเป็นตัวตนของผม ผมชอบเฮฮา ชอบไปกวนเค้า ชอบตลกสนุกสนาน แต่ถ้าสิ่งที่จะถ่ายเป็นฉากดราม่าก็จะไม่เล่นเยอะ จะนิ่งๆให้เวลาบิลต์อารมณ์ กับเดียร์น่าเล่นด้วยสนุกมาก ทั้งในการแสดงและนอกการแสดง เพราะเค้าเป็นคนโก๊ะๆ กังๆ ทุกคนจะล้อเลียนเค้าเลย พอมีการเวิร์กช็อปก็โอเคครับ”

มีฉากประทับใจเป็นฉากไหน? “เยอะเลยครับ ผมมักจะประทับใจในฉากที่คนมองไม่เห็นผม ฉากที่ตัวละครอานนท์ วันนึงกลับไปที่บ้านครอบครัว ไปเห็นชีวิตคนในบ้านโดยที่เค้าไม่รู้ว่าอานนท์อยู่ตรงนี้ แล้วบางเรื่องทำให้อานนท์คิดว่า ที่ผ่านมาเราทำให้เค้ารู้สึกแบบนั้นกันเหรอ มันสะท้อนกลับมาว่าเราเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีหรือยัง เป็นกระจกสะท้อน ตัวเอง มันเศร้าเหมือนกันนะ ระหว่างที่ผมเล่น พอคัตไปแล้วผมก็จะนึกถึงความเป็นจริงว่ามันคงเศร้าที่เราต้องยืนตรงนั้นแต่เค้าไม่รู้ว่าเราอยู่ แต่ในแง่คอมเมดี้ ตอนถ่ายเราเป็นผี แล้วเค้าต้องไม่เห็นเรา จะตลกมาก อย่างฉากปรางกำลังวิตก เราก็จะวิ่งในฉากแต่เค้าต้องเล่นแบบไม่สนใจเรา”

“มีครับ คอมเมดี้ได้เห็นอยู่แล้ว พอบทนี้เข้าสู่วัยมีครอบครัวก็จะอีกแบบจะโตขึ้นมานิดนึง มันจะตลกกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น แต่จะเฮฮาว่าเคราะห์ซ้ำกรรมซัด เข้าร่างคนที่ไม่ควรเข้า เพราะฉะนั้นคนที่อยากดูอะไรคลายเครียดก็ไม่ผิดหวังครับ แต่สิ่งที่ได้มากกว่านั้นคือเรื่องนี้พูดถึงความตาย การจากลา สิ่งที่ตามมาคือการจัดการกับตัวเองว่าเราไม่มีทางรู้ว่าเมื่อไหร่ที่เราหรือคนรอบข้างจะจากไป การทำจิตใจให้ปล่อยวางให้ได้ เรียนรู้ที่จะยอมรับสิ่งต่างๆบนโลกใบนี้จะแทรกเข้ามาอยู่ในเรื่องแต่ละตอนด้วย”

“พอผมต้องเป็นผีที่มันมีห่วง ยึดติดอยู่ มันทำให้เรารู้สึกผ่อนคลายและปล่อยวางขึ้น ทำให้รู้ว่าเรายึดติดไปมันก็ไม่ได้เกิดประโยชน์กับเรา สุดท้ายก็เป็นสิ่งที่เราเอาไปไม่ได้ ตัวผมเองจริงๆเป็นคนขี้งกมาก หวงของมาก นี่คือตัวจริง สมมติจะเอาเสื้อผ้าไปบริจาคก็จะเสียดาย ไม่ได้นะตัวนี้มีเรื่องราว ตัวนี้ผ้ายุ่ยแล้วแต่เป็นกลิ่นเรา ขนาดบางทีเราไปซื้อคอนโดมาอยากให้คนเช่า พอจะมีคนเช่าก็คิดว่าไม่เอาดีกว่าเก็บไว้ ซึ่งผมรู้ว่าผมได้มาจากแม่ แม่ผมชอบซื้อน้ำผลไม้มาจะเสียอยู่แล้วแต่เค้าเสียดายก็ยังจะกิน พอมาเล่นเรื่องนี้ผมก็เบาลงนะ ตอนนี้ก็ดีขึ้นมาก”

ความหวงของของเต๋อเคยเป็นปัญหามั้ย? “ไม่ครับ ถ้าผมเป็นคนหวงของแล้วอยากได้อยากมีคงเป็นอีกแบบ แต่จริงๆชีวิตผมไม่ค่อยอยากได้อะไร แต่เวลาผมมีอะไรแล้วผมไม่อยากจะเสียไปเท่านั้นเอง แต่ผมไม่ค่อยมีความคิดว่าอยากมีเงินเยอะๆอยากได้สิ่งนั้นสิ่งนี้ ไม่ค่อยมีความรู้สึกนั้น ผมค่อนข้างพอใจในสิ่งที่มี”

“ใช่ครับ ผมเป็นคนใช้ชีวิตคล้ายๆเดิม กินอะไรเหมือนเดิมทุกวัน”

ได้ยินว่าใหม่-ดาวิกา หวานใจ ก็เป็นคนเรียบง่าย ชอบอะไรเดิมๆเหมือนกัน? “ใช่ครับ แปลกมากเหมือนกัน”

คนมองว่าใหม่เป็นสาวสวยเปรี้ยวแต่จริงๆเป็นคู่ที่มีหลายอย่างแมตช์กันมาก? “ใช่ครับ จริงๆผมกับเค้ามีอะไรที่เหมือนกันหลายอย่างโดยที่ตอนแรกเราไม่รู้เลย เค้าเป็นคนใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายมาก ทำอะไรเหมือนเดิม เวลาเจอกันไปกินข้าวกัน 90% จะเป็นร้านที่เคยไปกินแล้วทั้งนั้น และสั่งแบบเดิมตลอดทุกครั้ง เรียกว่าสั่งแทนกันได้เพราะรู้ว่าอีกคนจะกินยังไง”

“ดูจากที่เราอยากเล่น เป็นสิ่งที่ได้ทำอะไรแปลกใหม่กว่าเดิม อย่างเรื่องนี้เราไม่เคยเล่นเป็นผีด้วย ตอนแรกคิดว่าในฉากมันสนุกมากทำอะไรก็ได้ แต่พอเล่นไปสักพักก็เหงานะไม่มีใครรีแอ็กกับเรา”

แพสชันในการทำงานตอนนี้ยังมีอะไรท้าทาย? “ตอนนี้ผมก็เป็นหนึ่งในทีมเขียนบทร่างทรง อยากให้ทุกคนไปดูในโรงภาพยนตร์ งานแสดงอยากเล่นบทที่ไม่เคยเล่น ในแง่การเขียนบทก็ยังรู้สึกสนุกอยู่ เขียนหลายโปรเจกต์กับพี่โต้ง ช่วงโควิดก็คุยกันทางออนไลน์ เขียนบทกันได้ทั้งวัน”

ทุกคนมองว่า เต๋อคือหนุ่มอารมณ์ดี จริงๆ มีมุมไหนที่คนคาดไม่ถึงมั้ยว่าเราก็มีมุมแบบนี้? “เช่นเป็นคนขี้งกแบบนี้ไงครับ (ยิ้ม) เป็นคนขี้นอยด์ เครียดง่าย จริงๆผมเป็นคนซีเรียสนะ แต่คนเข้าใจว่าเฮฮา เพราะทุกครั้งเวลาออกจากบ้านไปเจอคนอื่น ผมจะเป็นโหมดตลกเฮฮา เวลากลับไปอยู่คนเดียวก็คิดมากเหมือนกันในบางเรื่อง”

มีวิธีทำให้ตัวเองออกจากความ เครียดยังไง? “ก็เอาใจออกมาจากสิ่งนั้น มีสติ หาอะไรทำ คิดเรื่องอื่นไป พอกลับมาคิดเรื่องนั้นก็ไม่เครียดแล้ว”

“ก็ตามนั้นครับ ผมรู้สึกว่าเวลาผมอยู่กับเค้าแล้วผมแฮปปี้มากเลย เค้าเป็นคนที่ดูแลเทกแคร์เราได้ในระดับที่ถือว่าไม่น่าเชื่อ น้องใหม่เค้าดูแลดีมากๆๆๆ ไม่ว่าเวลาที่อยู่ด้วยกันหรือแม้แต่เวลาที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เช่น ผมนั่งเขียนบทอยู่ที่บ้านกับพี่โต่้ง-บรรจง วันดีคืนดีก็มีอาหารมาส่ง ซึ่งเป็นอาหารที่ผมชอบทั้งหมดเยอะมาก เหมือนส่งมาเป็นกำลังใจให้เราในการทำงาน เค้าไม่ต้องรอให้เราบ่นว่าเหนื่อย เค้าก็ดูแลเราอย่างดี เค้าน่ารักมากๆเลยครับ เค้าใส่ใจเรา รู้หมดทุกอย่างว่าเราชอบอะไรหรือไม่ชอบอะไรโดยที่ไม่ต้องบอก”

แต่หลายคนคิดว่าเต๋อเป็นฝ่ายดูแลใหม่เยอะกว่า? “อันนั้นเป็นมุมที่ผมสร้าง (หัวเราะ) ไม่ใช่ๆ จริงๆแล้วเค้าดูแลผมเยอะมากๆจริง แต่ผมอาจจะเป็นคนไม่ค่อยลงไอจี คนอื่นเลยไม่ค่อยได้เห็นมุมนั้นๆ จริงๆแล้วเค้าดูแลผมเยอะกว่าที่ผมดูแลเค้าเยอะเลยครับ เค้าพร้อมจะซัพพอร์ตผมทุกอย่าง เช่น เค้ารู้ว่าผมชอบเล่นบาสเกตบอล ช่วงโควิดไม่ได้เล่นเลย 6 เดือน มีวันนึงเค้าก็บอกว่าจะไปดูต้นไม้ที่ร้าน ผมก็ขับรถพาเค้าไป ปรากฏว่าที่ร้านมีแป้นบาสมาตั้งแล้ว เค้าก็รู้ว่าเราอยากเล่นและไม่ได้เล่น เลยไปแอบซื้อมา”

เรียกว่า “ใหม่” มีอะไรทำให้เราว้าวและยิ้มได้ตลอด? “เค้าเป็นหนึ่งในบุคคลที่ดีมากๆในชีวิตผม”

ถึงตอนนี้เป็นรักที่มั่นคงทางความรู้สึก? “ครับ ทุกวันนี้ก็คล้ายๆว่าเราต้องได้คุยกันทุกวัน ถึงแม้ไม่ได้เจอกันก็ต้องคุยกัน เค้าก็จะเล่าว่าวันนี้ไปทำอะไรมาบ้าง ผมก็เล่าอัปเดตของผมด้วย คุยกันตลอด”

เปรียบความรัก ณ ตอนนี้ เปรียบใหม่เป็นอะไรดี? “เค้าน่าจะเป็นตัวผมอีกคน (ยิ้ม) หมายถึงเค้าเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราเลยครับ เวลาที่เรารับรู้เรื่องราวดีๆหรืออะไรดีๆที่อยากแชร์ มันอัตโนมัติเลยที่เราจะต้องเล่าให้เค้าฟัง มันเหมือนทุกครั้งที่ได้อยู่ด้วยกันมันก็แฮปปี้มาก มันมีความสุข และเป็นชีวิตที่เรียบง่ายมาก ความสุขก็แค่วันนี้ท้องฟ้าสวย ก็แฮปปี้ถ่ายรูปทั้งวัน สุขกับสิ่งที่มันง่ายๆ ธรรมดา เราก็รู้สึกว่าดีจัง เป็นความเรียบง่ายที่มีความสุขมากครับ”

มองอนาคตกับรักครั้งนี้ยังไง? “ก็มองไปข้างหน้าทุกวันครับ แต่เป็นข้างหน้าในระยะที่ว่าวันพรุ่งนี้ต้องทำให้เต็มที่และมีความสุข ซึ่งทุกวันนี้ก็มีความสุขมากครับ”.

เรื่อง: สุภลัคน์ วุฒิกรีธาชัย