“แซมมี่ไม่ได้เกิดมาในครอบครัวที่เพียบพร้อม ตั้งแต่จำความได้ก็คือพ่อกับแม่ลำบาก แม่เป็นแม่บ้านธรรมดาเลยค่ะ พ่อเป็นวิศวกร แต่พ่อไม่ได้จบสูง เงินเดือนไม่ได้เยอะ นั่งรถเมล์หรือเดินไปทำงาน จากเหตุผลทั้งหมดนี้ ทำให้แซมมี่รู้สึกดีค่ะที่ได้สนับสนุนที่บ้านได้เร็ว ไม่ได้รอจนวันหนึ่งที่มันสายเกินไป เพราะถ้าหนูไม่ได้มาเป็นนักแสดง ไม่ได้เข้าวงการ หนูจะเอาเงินที่ไหนไปรักษาพ่อ (พ่อป่วยเป็นมะเร็ง) และเอาเงินที่ไหนไปดูแลเขา” 

แซมมี่เล่าอย่างไม่เขินอายเลยสักนิดว่า บ้านยากจน ไม่ได้มีแต้มต่อทางสังคมเหมือนคนดังคนอื่นๆ

“ไม่สำหรับหนู (ส่ายหัว) มันคือความจริงและมันภูมิใจด้วยนะ ที่เรามีทุกวันนี้เพราะตัวเราเอง

และเราทำเพื่อครอบครัวได้ มันโคตรภูมิใจเลย” 

เท้าความไปเมื่อหลายปีก่อน แซมมี่ได้สูญเสียคุณพ่อไป เธอเล่าทั้งน้ำตาถึงช่วงเวลานั้น ว่ากว่าจะผ่านไปมันยาก มันเหนื่อย แต่ก็ต้องพยายามเข้มแข็งเพื่อคนที่ยังอยู่ข้างหลังอย่างแม่และพี่สาว 

“คุณพ่อป่วยมาสักระยะหนึ่ง แต่เขามาเป็นหนักๆ ช่วงเดือนสองเดือนก่อนที่จะเสีย เหมือนช่วงนั้นเราค่อนข้างที่จะทำใจไว้ เหมือนตอนนั้นเป็นช่วงที่ถ่ายละคร และต้องวิ่งเข้าออกโรงพยาบาล แทบไม่ได้กลับบ้านเลย ด้วยสถานการณ์มันบังคับให้เราเข้มแข็ง ก็เลยผ่านมันมาได้ และเราเองก็เป็นเสาหลักของครอบครัวตั้งแต่คุณพ่อยังอยู่ เพราะเขาอายุเยอะและเกษียณมานานแล้ว ถ้าเราอ่อนแอ แม่กับพี่สาวจะเป็นยังไง

แล้วงานก็ต้องทำ ถ้าเราไม่ทำ กองละครก็ต้องมารอเรา มันก็เลยต้องเข้มแข็ง เราไม่อยากอ่อนแอ และหนูก็ไม่ค่อยร้องไห้ให้ที่บ้านเห็น แต่หลังจากคุณพ่อจากไป ก็เข้าไปในห้องเขาแล้วก็ร้องไห้บนเตียงคุณพ่อ

บอกท่านอยู่ตลอดว่าไม่ต้องห่วง หนูโตแล้ว หนูดูแลครอบครัวได้ ไม่ต้องห่วง ถ้าเจอแสงพ่อไปเลยนะ พ่อไม่ต้องห่วง”

แซมมี่ทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “พอเขาเสีย เราก็ได้เป็นพรีเซ็นเตอร์ ได้ขึ้นบิลบอร์ดบนรถไฟฟ้า พ่อไม่ได้เห็น เพราะเขาชอบขึ้นรถไฟฟ้า ถ้าเขายังอยู่ เขาก็คงยืนถ่ายรูปหนูบนรถไฟฟ้า เขาต้องภูมิใจมากแน่ๆ”