“งานนี้น่าจะเป็นงานสุดท้ายที่จะได้พบกัน ตั้งแต่เช้าร้องไห้ไปรอบ วันนี้จะพูดจบหรือเปล่าไม่ทราบ น้องโม เกิดเมื่อวันที่ 13 ก.ย.2527 อายุ 37 ปี นับถือศาสนาคริสต์ เรียนประถมที่โรงเรียนคริสต์ธรรม มัธยมต้นสาธิตรามฯ มัธยมปลายเพ็ญสมิธ

จบปริญญาตรี ม.รังสิต ได้รับปริญญาได้เข้ารับปริญญา 23 ม.ค. 65 พอ ก.พ. 65 ก็เสียชีวิต ได้ใช้ชีวิตเป็นบัณฑิตแค่เดือนเดียว น้องโม เข้าวงการตอน ม.5 ประกวดมิสทีนได้รองอันดับ 4 ได้โอกาสที่ดีจากช่อง 7

ตอนที่ลูกทำงานหนักยังบอกให้ลูกเลิกไปทำอาชีพอื่น เพราะเขาทำงานหามรุ่งหามค่ำ แต่เขาไม่เลิกเพราะรักอาชีพนี้มาก มีผลงานมากมาย

น้องโมเป็นคนขยัน ขยันทำงานหารายได้ แม่ไปดูห้องเธอ (ถอนหายใจ) ที่ตอนนี้ถอนหายใจเยอะคือร้องไห้ ถ้าถอนหายใจคือร้องไห้ มันไม่ออกมาเป็นน้ำตาแต่เป็นถอนหายใจเรื่อยๆ

แม่ไปดูห้องนอน เธอเก็บของไม่เรียบร้อย รกไปด้วยของเต็มไปหมด แสดงว่ามุ่งทำงานเรื่องเดียวเรื่องอื่นไม่มุ่ง น้องโมรักเพื่อนทุกคน ถึงจะโกรธกันไปแล้วยังกลับไปรักได้ กับคุณแม่ก็เคยทะเลาะกัน แต่เดี๋ยวก็มาอ้อน เขาขี้อ้อน

ตอนนี้เดินไปตรงไหน คิดถึงภาพน้องโมเดินผ่าน ทำใจไม่ได้ซะที ทุกวันนี้เครียดทำใจไม่ได้ ต้องช่วยตัวเอง ต้องทำให้ได้ คิดว่าเป็นปีถึงจะดีขึ้น น้องโมเป็นที่รักของเพื่อนๆ ทุกคน เป็นเด็กที่มีจิตใจดี ไม่หวานจ๋า พูดจาบางทีคุณแม่ก็ไม่ชอบ พูดมึงกู แม่ก็รับไม่ได้ แต่เขาบอกว่าพูดตามเพื่อน ทีหลังแม่ก็ค่อยรับได้

คุณแม่ก็เหมือนอะไรตันๆ ในอก ยังไม่อยากพูดอะไรนอกเรื่อง ขอบคุณทุกท่านที่มาในงาน ให้กำลังใจน้องโม และคุณแม่ ขอบพระคุณจริงๆ ที่ยังรักน้องโมอยู่

ปรัญชาของศาสนาคริสต์ คือความรักและการให้อภัย มันเหมือนกับว่าถ้าคุณแม่มีความรักกับใคร คุณต้องให้อภัยเขานะ คุณจะได้ขึ้นสวรรค์ตามลูกเราไป เรายึดมั่นตามนี้ไม่ได้ถือโทษโกรธใครใดๆ ทั้งสิ้น เพราะทำร้ายใจเราและลูกเราที่มองเราอยู่ อยากให้ทุกท่านได้ทราบว่าความรักและให้อภัยเป็นเรื่องที่สามารถปฏิบัติได้ด้วยตัวเราเอง เราจะลืมเรื่องที่ไม่ดีของคนที่เราโกรธได้ด้วยตัวเราเอง

สุดท้ายคือเรื่องของน้องโม คุณแม่รู้สึกลืมเขาไม่ได้ คิดถึงเขาทุกวัน พูดกับรูปเขาเหมือนคนบ้า ยังทำใจไม่ได้ เวลาจะนอนจะกินต้องชวนเขาตลอด ตอนนี้มีคนมาบอกว่าโมหิว โมหนาว ไปไหนไม่ได้ ต้องจัดข้าวให้เขาทาน มื้อเช้าพี่สะใภ้จัดบิณฑบาตให้ เรายอมทำทุกอย่างทั้งที่ไม่ได้นับถือพุทธแล้ว แต่เราก็ทำแบบที่พุทธทำ เคาะชามสามครั้งให้เขากินข้าว แม่ก็จะเห็นรูปเขายิ้มตอนเคาะชามกินข้าวเขา

เรื่องที่คนอื่นข้องใจแม่จะไม่พูด วันนี้จะอยู่กับร่างน้องวันสุดท้าย แม่ไม่อยากพูดถึงเรื่องปัญหาใดๆ ทั้งสิ้น รักกันชอบกันก็รีบๆ ให้อภัย มีปัญหารีบๆ เคลียร์ มิฉะนั้นไม่มีใครช่วยท่านได้ คุณแม่อยากให้ทุกคนให้อภัยต่อกัน เรื่องอื่นค่อยไปว่ากันวันหลัง”