“ใช่ครับ ชีวิตเปลี่ยนไปมาก ซึ่งเราก็เตรียมรับมือให้มากที่สุดในการเตรียมของ เตรียมสถานที่ให้ลูก เตรียมทุกอย่างให้มันสะดวกสบายกับตัวเราและคุณแม่มากที่สุด แต่สุดท้ายมันก็เปลี่ยนแปลงอยู่ดี การเปลี่ยนแปลงอย่างแรกที่สำคัญมากคือ ไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตของเรา ปกติเรามีเวลากินอาหารดีๆ ทำงานกลับมาพักผ่อน มีเวลาออกกำลังกาย ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว อย่าไปหวังว่าเราจะนอนเต็มอิ่ม 8 ชม. มันเป็นไปไม่ได้แล้ว มันต้องใช้วิธีการคว้าเวลาสั้นๆก็ต้องทำเสร็จงานขึ้นรถ เราต้องรีบนอนตุนไว้ให้เรามีพลังงานต่อเนื่องตลอด กลับบ้านเราต้องไปรบรากับลูกอีก เดี๋ยวร้อง หิวนม เช็ดก้น”

เรียกว่าเป็นคุณพ่อที่ทำได้ทุกอย่างที่คุณแม่ทำได้เลย? “ผมว่าทำได้มากกว่าด้วยซ้ำ (หัวเราะ) คือแม่เค้าเจ็บแผล อย่างเรื่องอาบน้ำ แม่เค้าก็ยังไม่กล้าอุ้มลูกอาบน้ำเพราะว่าผู้หญิงเค้ามือเล็ก ผมก็ต้องเป็นคนเดียวที่อาบน้ำลูก วันที่ผมไปถ่ายละครแต่เช้าแล้วกลับสี่ทุ่ม ลูกไม่ได้อาบน้ำ วันนั้นก็ต้องเป็นวันพิเศษที่เราต้องจ้างพยาบาลมาช่วยอาบ แต่แม่เค้าก็ลำบากอยู่ เราเห็นความลำบากของแม่ตั้งแต่เริ่มท้องลำบากยังไง เห็นตอนคลอดรู้ว่าต้องเจ็บผ่าตรงใกล้ๆมดลูก ต้องเดินในวันแรกๆเค้าจะเจ็บแค่ไหน หน้าที่ของเราช่วง 3 เดือนแรก เราต้องช่วยเหลืออยู่สแตนด์บายให้เค้าและลูกตลอด”

หนักสองเท่าเลี้ยงลูก ทำงานด้วย มีอาการวูบ นอนไม่พอมั้ย? “อาการนอนไม่พอมีอยู่แล้ว เราก็พยายามขโมยนอนอย่างเดียว พอลูกตื่น เราก็ตื่นมาเปลี่ยนแพมเพิร์ส ป้อนนม ก็ต้องช่วยภรรยาเพราะเค้าเหนื่อยทั้งวันแล้ว บางทีให้นมอยู่หลับไปทั้งแม่ทั้งลูกเลย ผมก็เป็นห่วง เห็นใจคนเป็นแม่ทุกคน รู้สึกรักแม่มากยิ่งขึ้น แม่เค้าลำบากมากกว่าจะมีเรา เลี้ยงเราจนโตได้ทุกวันนี้” เราเคยบอกว่าอยากมีลูกนานแล้ว พอมีจริงๆมันเป็นอย่างที่คิดไว้มั้ย? “ผมพูดทุกคืนกับแฟน ว่านี่เรามีลูกแล้วอ่ะ ยังไม่ทันตั้งตัวเลย ทั้งๆที่เราตั้งตัวมาเป็นปี อยากมีลูก รอว่าเมื่อไหร่ลูกจะมา ตอนนี้เค้าออกมาเกือบเดือนแล้ว เรายังไม่คุ้นเลย เปิ้ลก็บอกว่า ใช่พ่อ พ่อมีลูกแล้ว พ่อมีเมียคนเดียว มีลูกคนเดียว เป็นช่วงเวลาที่ปกติเราจะนอนคุยกัน ตอนนี้ได้คุยกันเยอะขึ้น ช่วงที่เค้าให้นม เราช่วยเลี้ยงลูก”

เห็นว่าแพลนชีวิตลูกไปถึงเรียนมหาวิทยาลัยเลย? “ก็แพลนครับ เราพยายามไปศึกษาโรงเรียนว่าช่วงเค้าเรียนเนิร์สเซอรีเรียนที่ไหน ไปอนุบาลที่ไหน ประถมมัธยมที่ไหน เราดูถึงไฮสกูลแค่นั้นเองแต่ว่ามหาวิทยาลัยมันเป็นอีกเรื่องหนึ่งเพราะเด็กจะมีความคิดทางเดินของตัวเอง เรามีหน้าที่ซัพพอร์ตลูก” รักลูกขนาดนี้ เวลาไปทำงานให้ภรรยาคอยรายงานส่งข่าวลูกมั้ย? “ไม่ต้องให้หรอก เค้าส่งมาเองเลย ที่บ้านจะมีน้องสาวคุณเปิ้ลอีกคน เค้าจะคอยถ่ายรูปให้ตลอด บางทีถ่ายรูปตลกๆมา ลูกเราอารมณ์ดีๆ ไม่งอแง ยิ้มเมานม ทำปากจู๋ เห็นแล้วก็มีความสุข ทุกวันนี้ทำงานเสร็จเป็นความรู้สึกของพ่อที่อยากรีบกลับบ้านเราเข้าใจแล้ว กลับไปแล้วเรามีความสุข ได้เจอลูกเล่นกับลูก”

ชีวิตตอนนี้ให้ลูกมาเป็นอันดับหนึ่ง? “ใช่ ทุกอย่างเราลดละเลิกหมดเลย เปิ้ลไม่ซื้อของแบรนด์เนมมา 2 ปีแล้ว ตั้งแต่เตรียมจะมีลูก เพราะตอนที่เราทำอิ๊กซี่ ทำลูกเนี่ยก็เสียเงินไม่ใช่น้อย แต่เรายังโชคดี เราทำหลายวิธี วิธีสุดท้ายที่เราอิ๊กซี่ทีเดียวติด แต่เราจะใช้ชีวิตเหมือนเดิมไม่ได้ วันครบรอบต้องมีอะไรใหม่ๆให้แฟน เลิกคิดไปแล้ว จะไม่หรูหราฟู่ฟ่า เป็นความสุขอีกแบบหนึ่ง เก็บตังค์เพื่ออนาคตของลูก”

สำหรับฟลุค ความเป็นคุณพ่อมันเริ่มเข้ามาในตัวเราเมื่อไหร่? “ตั้งแต่ช่วงลูกอยู่ในท้อง ผมคุยกับลูกบ่อยมาก เค้าบอกว่าลูกจะมีหูตั้งแต่เดือนที่สี่ที่ห้าแล้ว ผมก็เปิดเพลงดีๆซอฟต์ๆให้เค้าฟัง ร้องเพลงให้เค้าฟัง คุยกับเค้าตอนเป็นคุณพ่อที่มันเติมเต็มมากเลย คือหลังจากที่คุณเปิ้ลเค้าผ่าคลอดเสร็จปุ๊บ ลูกไปอยู่ที่ห้องเนิร์สเซอรี แล้วคุณพ่อจะเป็นคนเดียวที่เข้าไปได้ ตอนเดินเข้าไปมีลูกเราคนเดียวเลยที่ร้องไห้กรี๊ดกร๊าดก็หวั่นๆว่าเค้าจะงอแง พอเดินเข้าไปจับเค้า คุยกับเค้าว่าจูนี่ นี่พ่อนะ เค้าเงียบเลย หันมามองหน้าเรา พูดนี่ยังขนลุกเลย เค้าจำเสียงได้ เราคุยกับเค้ามาตลอด พอเจอหน้ากันครั้งแรก เรียกเค้า เค้าลืมตาแต่มองไม่เห็นนะ แต่เค้าหันมามองหน้าเราเลย เสียงนี้มันคุ้น การกอดครั้งแรกมันพิเศษมาก มันเลยรู้สึกถึงความเป็นพ่อพิเศษมาก รู้ตัวจริงๆว่าเป็นพ่อคือรู้ตัวว่าเค้ารู้ว่าเราเป็นพ่อครับ”.