ที่เป็น BNK48 ก็มีความสุขบ้าง ไม่มีความสุขบ้าง แต่พอทำไปเรื่อยๆ ก็มีความสุข ได้ทำสิ่งที่ชอบ ได้เจอเพื่อน แต่ที่ไม่มีควมสุขคือความกดดันจากการแข่งขันต่างๆ อ่านคอมเมนต์ต่างๆ การแข่งขันคือทุกเพลงเขาจะเลือก 16 คนเข้าไปอยู่ในเพลง ทุกอย่างจะมีการจัดอันดับ

พอเพลงหนึ่งประกาศออกมาก็จะมีคนที่ได้อยู่แถวหน้า อยู่ตรงกลาง อยู่แถวหลัง ก็เลยเป็นการแข่งขันหมดเลย และมันก็คอนโทรลไม่ได้ ไม่ใช่ว่าเราเก่งแล้วเราจะได้เลย วัดจากความนิยม เหมาะกับเรามั้ย ผู้ใหญ่อยากให้โอกาสมั้ย

ความนิยมจะวัดจากแฟนคลับ งานจับมือ ยอดขายสินค้าต่างๆ ซึ่งงานจับมือมันก็จะมีคนที่แถวยาว คิดดูคนที่ไม่มีคนจับแล้วมองไปมันจะรู้สึกแย่รึเปล่า ก็เลยกลายเป็นความกดดันของเด็กๆ ที่อยู่ในนั้น แก้วไม่เคยมีโมเมนต์แบบนั้น แต่เวลาเห็นน้องอยู่ข้างๆ แล้วน้องว่างก็จะรู้สึกเอ็นดูเขาเหมือนกัน ตอนนั้นห้ามพูดอะไรเลย เราจะช่วยเหลือกัน และคุยกันนอกรอบ

ในงานจับมือหนูไม่เคยนับว่าแถวหนูมีกี่คน แต่เป็นร้อย วันนึงจับหลายพันคนก็มีตอนพีกๆ และเคยมียอดขายอัลบั้มเราเยอะสุดประมาณ 2 แสนแผ่น คนซื้อบัตรจับมือเผื่อมาจับมือ BNK คนละ 350 บาท ก่อนที่นิกกี้จะคำนวนตัวเลขและได้ทราบว่ารวมเป็นเงินทั้งหมด 70 ล้าน คือตอนที่วงได้รับควมนิยมสูงสุด