ทุกครั้งที่คุยกัน เขาจะบอกว่าอยากมีลูก อยากแต่งงาน อยากมีครอบครัว หญิงเป็นแบบมีก็ได้หรือไม่มีก็ได้ เราเพื่อนกะเทยเยอะ จะรู้สึกว่า ถึงแม้ว่าวันหนึ่งเราจะไม่มีใคร เราจะมีเพื่อนกะเทยอยู่กับเราเสมอ

แล้ววันนี้พอเรามีแฟน ก็ต้องมีสเตปของการมีครอบครัว แต่ไปถึงจุดที่ว่าจะมีลูกไหม ก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของธรรมชาติ มีไม่มีหญิงก็ไม่เดือดร้อน”

ตุลย์เห็นตรงกัน แม่ว่ายังไงบ้าง?
“เห็นตรงกัน มีแม่แค่นั้นที่ไม่ตรง แม่ก็บอกว่าถ้าเป็นไปได้ให้ฝากไข่ไว้ก่อน ถ้าวันหนึ่งเกิดรู้สึกว่าอยู่กันสองคนแล้วอยากจะมีค่อยว่ากันอีกที”

แม่เร่งหรือยัง?
“เขารู้ว่าเร่งอะไรกับหญิงไม่ได้ แล้วแต่เลย”

แล้วจะไปฝากไว้ไหม?
“ก็คิดว่าจะไปเพื่อให้เขาสบายใจ เท่าที่ไปปรึกษามาเขาก็บอกว่ายิ่งเร็วยิ่งดี ไข่ยังอายุน้อยอย่างปีนี้เราอายุเท่านี้ พอปีหน้าก็จะอายุเพิ่มขึ้นอีกปีหนึ่ง ไข่ก็จะไม่แข็งแรงเท่าที่ผ่านมา”

เจอโควิด ทำให้ต้องเลื่อนงานแต่ไหม?
“จริงๆ แพลนปีหน้าอยู่แล้ว เลยรู้สึกว่าปีนี้ไม่ได้ปวดหัวอะไร สำหรับเพื่อนที่แพลนปีนี้ก็ปวดหัวกันหมด เราก็โชคดีแล้ว”

มั่นใจว่าปีหน้าไม่มีโควิด?
“ก็คิดว่าค่ะ คือมีอยู่ 2 ตัวเลือกว่าถ้าช่วงโควิด ก็จะเชิญเฉพาะคนที่สนิท แต่ถ้าพ้นโควิดไปแล้วก็คงเป็นงานแต่ง งานสังสรรค์ทั่วไปก็ตัดสินใจอีกที”

ทุกวันนี้เริ่มโปรเจกต์แบบนี้หรือยัง?
“คุยแล้ว ผู้ใหญ่สองฝั่งรับรู้แล้ว ถามว่าดูฤกษ์หรือยัง ก็แต่ละคนมีพระที่ไหนดี ก็ไปดูมาคุยกัน แต่จริงๆ ทั้งปีตามศาสตร์ของคนที่ดูวันที่ดี ก็จะมีอยู่แล้วล่ะว่าวันไหน ก็มีดูๆ ไว้ว่าเป็นปีหน้า”

ประมาณไหน?
“ไม่รู้เลย ดูเรื่อยๆ เราไม่ได้ดูแค่เรื่องของเวลาอย่างเดียวด้วย ต้องดูสถานการณ์ของโลกด้วย ว่าถ้ามีก็อยากให้เพื่อนมาด้วยความสบายใจ จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงกัน แล้วกลับมามีข่าวว่าใครเป็น ก็ห่วงเรื่องนั้นอาจจะค้องรอให้ทุกอย่างคลี่คลายมากกว่านี้ก่อน”

แม่น้อยยิ้มแล้ว ว่าจะมีข่าวดีปีหน้า?
“เราก็อบอุ่นมากขึ้น อย่างพี่ตุลย์เอง เขาก็รู้สึกว่ามีพ่อแม่เพิ่มมาอีกคนหนึ่ง เวลาไปไหนมาไหน ก็จะดูเป็นครอบครัวมากขึ้น ชีวิตหญิงมีแค่หญิงกับแม่มาตลอด พอเราเห็นภาพเป็นครอบครัวใหญ่ก็ดีนะ”

เตรียมตัวเคลียร์งานไหม?
“ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนั่น ไม่รู้สิ ไม่เคยเป็นเจ้าสาวเนอะ แต่หลักๆ ก็อยากให้ออกมาทุกอย่างมีความสุข ทุกคนที่อยู่ในงานคือคนที่เรามองแล้วเราเห็นแล้วยิ้ม ทุกคนมีความสุขเราก็แฮปปี้แล้ว”

ก็ลุ้นว่า 2002 จะกลับมารวมตัวกันในงาน?
“ก็ต้องรอ แต่เจนก็พูดเสมอว่ายังไงก็ต้องมา ยังไงเพื่อนก็ต้องบินมา”