ขายรถเอาเงินก้อนไปลงทุน?
“ก็ขายมาสด้าไป เอาไปปล่อยเต็นท์ มันจะได้เงินเลย เพราะรายจ่ายต่อเดือนมันไม่รอเราเลย ถ้าเราตัดรายจ่ายค่ารถออกไปได้ มันก็เหมือนตัดภาระออกไปได้เยอะ ซึ่งขายออกมามันก็ไม่ได้เหลือติดมือเยอะ มันเหลือได้แค่พอลืมตาอ้าปาก เอาไปลงทุนได้ คันนี้ใช้มา 6-7 ปีแล้วด้วย

เราบอกตัวเองว่าทางเดียวที่เราจะสู้กับมันคือเราต้องสำเร็จ เอาเงินที่เหลืออยู่ก็จะเอาไปลงทุน หากมีรายได้ มีเงินเหลือก็ค่อยไปดาวน์รถใหม่ รถสมัยนี้ดาวน์น้อย แล้วก็ต้องเลือกรถที่สเปกลดลงมาหน่อยเพื่อทำมาหากินไป ช่วงนี้ก็อาศัยรถผู้จัดการไป ซึ่งตอนนี้เราก็ไม่ค่อยได้ไปไหน ไม่มีที่ไหนให้ออกไป เราเองก็ทำงานออนไลน์ด้วย คุยงานทางโทรศัพท์เอา”

เสียดาย?
“ยังไม่รู้สึกอะไรเท่าไร เพราะมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน คิดเสียว่าเอารถไปเข้าศูนย์ ตอนนี้ปลอบใจตัวเองแบบนี้อยู่ มันเลยยังไม่รู้สึกว่าตัวเองลำบาก แต่ถ้าเอาเขาไว้ตัวเองจะลำบาก ไม่มีค่างวดรถ ด้วยปีที่แล้วเราไปรีไฟแนนซ์ไว้ด้วย เลยผ่อนเดือนละ 15,000 บาท ถ้าเรายื้อไว้มันจะเกิดรายจ่ายอย่างมหาศาล 4-5 หมื่น

ด้วยมันเข้าปีที่เราต้องเปลี่ยนล้อ เช็กรอบ เราแบกภาระไว้ไม่ไหว เราต้องผ่อนคอนโดเดือนละ 20,000 บาท ที่ดินที่ชัยภูมิอีก มันมีแต่รายจ่าย ตกเดือนที่เราต้องจ่ายแบบไม่มีรายรับเลยคือเดือนละเป็นแสน พอเข้าปีที่ 2 ของโควิด-19 มันเป็นรายรับที่มาไม่ถึงแสนเลย แต่เราจ่ายออกเดือนละแสน เหมือนเราต้องจ่ายเงินเดือนละ 100 บาท แต่เรามีรายรับแค่ 5 บาท”

แบกภาระเลี้ยงดูครอบครัว?
“น้องสาวเราอยู่ที่ฝรั่งเศสตอนนี้ก็ลำบาก ก่อนหน้านี้เขาก็ช่วยประคองครอบครัวไว้ ช่วยกันทำมาหากิน แต่ตอนนี้เขาก็เจอหนักเหมือนกัน เขาไม่เปิดเมือง ทำอะไรกันไม่ได้เลย ทีนี้จากลาล่าที่น็อก พอน้องไม่ส่งมาช่วยมันกลายเป็นดับเบิ้ลน็อก

ตอนนี้มันไม่ใช่เวลามาห่วงหน้าห่วงตาว่าเราคือลาล่า ตอนนี้สิ่งที่เราคิดอย่างเดียวเลยคือทำยังไงเราถึงจะรอด คือถ้าจะแบกหน้าว่าตัวเองเป็นซุป’ตาร์ไว้มันก็คือไม่รอด วันนี้เราเสียสละเขาไปเพื่อให้เรารอด ครอบครัวเรารอดดีกว่า

ที่เราโพสต์เราอยากเก็บบันทึกไว้ว่าเราซื้อเขามาในวันที่เรามีเงินเยอะ แล้วเราก็ขายเขาไปในวันที่เราไม่มีเงินเลย เราก็แค่อยากจะขอบคุณเขา และบันทึกไว้ในความทรงจำว่าโควิด-19 มันทำให้เราล้ม เราล้มเพราะโควิด-19 และเราจะสำเร็จได้ด้วยโควิด-19”

เงินเก็บไม่มีเลยเหรอ?

“เงินเก็บก็หมดไปกับโควิด-19 รอบที่แล้ว รถคือสมบัติชิ้นสุดท้ายแล้วที่เราพอจะมี ทองขายไปหมดแล้ว บางทีคิดจะเอาทองไปขายอีก ไปดูอ้าวหมดแล้วนี่หว่า ก็คิดขำๆ ทำตัวเองทั้งนั้น ก่อนหน้านี้ก็คิดจะเอาคอนโดไปขายดีไหม แต่มันก็ไม่ใช่ที่ดิน รีไฟแนนซ์ก็รีไม่คุ้ม เพราะเราผ่อนมาเกือบ 10 ปีแล้ว

ถ้าเราไปเริ่มต้นใหม่มันก็ไม่คุ้ม ก็ต้องวนกลับมาอีก ทุกวันนี้ค่ารถ ค่าบ้าน คือมันหายใจไม่ทั่วท้อง สู้เราตัดภาระออกไปแล้วเรายังได้เบารายจ่าย เราหายใจสะดวกกว่า นี่ถือเป็นช่วงที่แย่ที่สุดในชีวิตของเราเลย ขนาดตอนที่เราเรียนหนังสือไปด้วยทำงานไปด้วย เรายังไม่ลำบากขนาดนี้เลย มันยังมีรายรับเข้ามา แต่ตอนนี้มันไม่มีรายรับเข้ามาให้เรารับผิดชอบครอบครัวเลย”

เอาเงินไปลงทุนทำอะไร?
“กำลังพยายามทำปลาร้ากับลูลู่ให้มันไปให้ได้ในส่วนของออนไลน์ เวลายิงแอดมันก็ไม่ใช่หลักพัน แล้วก็จะทำแป้ง ทำลิปสติก ทุกอย่างกำลังรอคลอด และมันก็ต้องใช้เงิน ตอนนี้ก็ต้องคิดอย่างถี่ถ้วนในการใช้เงิน ทุกอย่างต้องรอบคอบและคุ้มค่าที่สุด เพราะล้มไม่ได้อีกแล้ว อย่างที่บอกว่าก้อนนี้คือก้อนสุดท้ายแล้วจริงๆ”

พี่เล็กช่วยเหลือหรือให้คำปรึกษาอะไรบ้างไหม?

“ยังค่ะ ยังไม่ได้คุยอะไรกับเขา ยอมรับว่าเราอาย พี่เล็กเขาก็ยุ่งกับธุรกิจของเขา เรื่องนี้มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนจริงๆ เราอายที่จะแบกความเดือดร้อนไปหาคนอื่น กับเพื่อนก็ไม่ได้คุย ยังไม่ได้คุยกับใครเลย ความรู้สึกมันกลืนไม่เข้าคายไม่ออก บอกใครไม่ถูก แม้แต่พ่อกับแม่เราก็ไม่บอกเลย มันเป็นอะไรที่แย่ที่สุดในชีวิตล่าจริงๆ นะคะ

ตอนนี้เราอยากจะแข็งแรง ต่อให้ใครอยู่ข้างๆ เรามันก็ไม่สู้ใจที่เข้มแข็ง ถ้าเราไม่สู้ด้วยใจของเราเอง เราก็จะยืนไม่ได้ เราก็เลยพยายามให้กำลังใจตัวเอง ไม่นอยด์ เมื่อคืนกลับไปก็ร้องไห้ แต่เราก็ปลอบใจตัวเอง และขอบคุณเขาที่ทำให้เรารู้สึกแข็งแกร่ง เราไม่อยากอ่อนแอให้ใครเห็น

คำเดียวที่ต้องทำตอนนี้คือต้องสำเร็จ เราล้มไม่ได้อีกแล้ว เงินที่เหลืออยู่มันต้องทำให้สำเร็จ จะต้องให้พลังตัวเองว่าโควิด-19 ทำอะไรฉันไม่ได้ ต่อให้ฉันจะต้องขายอะไรออกไป เธอก็ทำอะไรฉันไม่ได้”

ทำไมถึงไม่เลือกบอกพี่เล็กว่าเราลำบาก?

“เราไม่รู้จะเริ่มปรึกษาพี่เขายังไง ตอนนี้เราไม่รู้ว่าเราลำบากมากขนาดไหนที่เราจะต้องไปขอความช่วยเหลือจากพี่เขา เรารู้สึกว่าเราอยากพิสูจน์ตัวเราเองด้วย เราอยากให้มันรู้สึกจริงๆ เสียก่อน ลาล่าเชื่อว่าทุกคนต้องใช้เงินกันหมด เราจะเอาความเดือดร้อนเรื่องเงินของเราไปปรึกษาคนอื่นเราก็รู้สึกแย่เอง

เราอ้าปากไม่ออก ทุกคนก็ยากกันหมด วันนี้เรายังมีสมบัติอยู่ เรายังรอดอยู่ ฉะนั้นเราก็ใช้สมบัติที่เรามีอยู่ช่วยเราไปก่อน ในความรู้สึกของล่า ตอนนี้ล่ายังไม่สุดจริงๆ การที่ล่าขายรถมันไม่ใช่ว่าล่าหมดลมหายใจ ไม่มีแขน มีขา ล่ายังมีครบทุกอย่าง แค่ไม่มีรถเฉยๆ เราก็ต้องปลอบใจตัวเองให้ดีที่สุด”

มีงานเข้ามาไหม?
“มันไม่มีอะไรเลย คอนเสิร์ตเปิดไม่ได้ เข้ารายการแทบจะเดือนละรายการเลย เงิน 10,000 บาท ก็ไม่สามารถช่วยชีวิตล่าได้ ทุกวันนี้อยู่ได้กับการหมุนเงินไปหมุนมา กับการขายสมบัติที่มี ธุรกิจปลาร้าที่ทำกับลูลู่ มันก็ค่อยเป็นค่อยไป มันก็ยังได้ไม่มาก มันต้องแบ่งกันด้วย แล้วปลาร้าคนก็ทำกันเยอะ แต่เราก็ต้องสู้

สิ่งที่ต้องมองตอนนี้คือทำออนไลน์ ลดรายจ่ายอะไรที่ขายได้ก็ขายออกไปให้หมดเสียก่อน ทุกอย่างมันเป็นของนอกกาย สิ่งที่เราต้องการมากที่สุดคือพลังที่จะสู้กับโควิด-19 ถึงจะไม่มีเงินเก็บ ก็ขอให้มีเงินได้หมุน พออยู่พอกิน ประคองให้มันรอดไปให้ได้ก่อน

ตอนนี้เราก็ไม่ได้หวังกับตัวคอนเสิร์ต กับตัวรายการ มันเป็นสิ่งที่เราควบคุมเองไม่ได้ สิ่งที่เราทำเองได้ แบบไม่ต้องพึ่งใครได้เงินจริงๆ ก็คือขายของออนไลน์ ตอนนี้เรารอคอยไม่ได้แล้ว เราต้องทำเลย ทำอะไรได้ก่อนทำเลย ต้องเปลี่ยนมายเซตใหม่”

ตอนนี้ประหยัดขนาดไหน?
“ตอนนี้กินข้าวบ้านลูลู่ บ้านผู้จัดการบ้าง เราก็ไม่ต้องเสียเงิน บางทีเขาก็ทำส่งให้เรากิน เวลาจะไปไหนก็ให้เขามารับ เสื้อผ้าคืองดซื้อเลย ใส่อันเก่าวนไปวนมา ที่บ้านพ่อแม่ก็ช่วยลูกประหยัด ปลูกผักกินเอง เวลาอยู่กับพี่ต้อง (ผู้จัดการ) เราก็หารใช้คนละครึ่ง บางทีกิน 200 เราได้จ่าย 100 กว่าบาท

บางทีก็นั่งขำ ทั้งน้ำตาตกใน เฮ้ย มันก็อิ่มนี่หว่า เราก็ลดความฟุ้งเฟ้อ ไม่ออกไปข้างนอก ข่มใจตัวเองให้ได้ แล้วก็สวดมนต์ให้เรามีความหวัง บอกตัวเองตลอดว่าต้องสำเร็จ ต้องรวย ต้องทำให้ได้ เราไม่ได้เป็นแบบนี้คนเดียว คนอื่นก็ทุกข์ไม่แพ้เรา เราต้องรอด ตอนนี้มันต้องสู้อย่างเดียวจริงๆ

เราไม่อยากนอยด์จนเป็นโรคซึมเศร้า ก็บอกตัวเองว่าฉันจะไม่เป็น ฉันจะต้องเข้มแข็ง ฉันต้องรอด ฉันต้องสำเร็จ ฉันรวย ต่อให้ออกไปไหนไม่มีเงินติดกระเป๋าสักบาท แต่ฉันมีลมหายใจ ฉันมีแขน มีขา ฉันมีโทรศัพท์ไว้ติดต่องาน สร้างงาน มันต้องมีสักทางนึงที่มันจะทำได้”.