เคยผ่านจุดกินยาเพื่อฆ่าตัวตายเนื่องจากตอนนั้นมีประเด็นที่ค่อนข้างใหญ่? 

และตอนนั้นออกเพลงใหม่ เป็นแนวฮิปฮอป แดนซ์ พอเปลี่ยนแนวคนก็ไม่ชอบ มองว่าทำลูกทุ่งเสื่อมเสีย มันถาโถมมาพร้อมกันหมด 

ตอนนั้นไม่ได้รู้สึกอยากตายนะ แต่น้อยใจชีวิต ทำงานเหนื่อยมาตั้งแต่เด็ก แต่คำที่เขาด่า เขาดูถูกเราแต่ละคำ และตอนนั้นเด็กมาก ไม่มีกันชนที่จะปกป้องตัวเอง มันรนไปหมด มันร้อน โดนด่าทีก็ตอบกลับ สู้ ปฏิเสธ ตอบกลับ แต่ยิ่งตอบมันยิ่งเละ มันหนักมาก มีเพจแอนตี้ รู้สึกเหนื่อยจัง

มีข่าวขายตัวด้วย? 

แรงมากค่ะ ด่ายันคุณแม่เลย เราไม่เคยเจออะไรแบบนี้ รู้สึกว่าโลกไม่ได้สวยอย่างที่เราคิด เราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน แต่ทำไมเขาต้องมาด่า มาแช่ง เลยรู้สึกน้อยใจ เมื่อไหร่จะหยุด อธิบายอะไรไปก็ไม่เชื่อ ไม่ฟัง 

ตอนนั้นมันเซนซิทีฟและตอนนั้นก็เป็นเด็กผู้หญิงที่ไม่มีใครคอยช่วย และบอกว่าควรจะทำอย่างไร ตอนนั้นตอบกลับจนเละเทะ เขาก็แคปไปด่ากันสนุกสนาน

รู้สึกเหนื่อย ไม่ได้นอนเลย นอนไม่หลับ จับโทรศัพท์ตลอดเวลา นอนไม่ได้ ตาโบ๋เลย ตอนนั้นถูกด่าหลายเรื่อง ทั้งความรักที่เป็นข่าว โดนด่าพ่อแม่ โดนเรื่องเพลง 

ตอนนั้นน้อยใจ อยากหลับไม่อยากตื่น เหนื่อยจัง ตอนนั้นไม่ได้อยากตายนะ แต่มันแค่ชั่ววูบ ในเมื่อนอนไม่หลับ เดี๋ยวกินยานอนหลับ กินไปแล้วแต่ก็ไม่หลับ มันปวดหัว เลยกินไปเลย 20 เม็ด เพราะอยากนอน (ร้องไห้) ไม่เคยพูดเรื่องนี้เลย เพราะสร้างภาพว่าตัวเองแข็งแกร่งตลอด 

หลังจากทานยาไปแล้ว ก็สงสารคุณแม่ ที่ไม่กล้าพูดเรื่องนี้เพราะมองว่าไม่ใช่เรื่องนี้ แต่ที่วันนี้พูดเพราะว่าโตแล้ว พร้อมอยากจะพูด เผื่อมีใครที่เจอแบบเรา ตอนนั้นอยากนอน แล้วตื่นมาอีกทีแล้วเรื่องนี้ก็หายไป 

พอกินยาไป ปวดท้องมาก เวียนหัว จะอาเจียน ก็ไปบอกแม่ แม่ก็พาไปล้างท้อง เลยขอโทษคุณแม่ มันคือสิ่งที่โง่ที่สุด และปล่อยให้พลังลบพวกนั้นมาทำลายเรา ไม่น่าไปให้ค่ากับคำด่าเหล่านั้นเลย

และสิ่งที่ทำให้ไม่รู้สึกกับคำดูถูกเหล่านี้คือธรรมะ ตอนนั้นปิดทุกอย่าง ไม่รับรู้เพราะว่ามันหนักมาก เขาชนะเพราะเขาพิมพ์มาให้เรารู้สึก พอตอบกลับไปก็ยิ่งรู้สึก 

ตอนนั้นไปแต่วัด ไม่มีแรงทำงาน ก็เลยไม่รับงาน เพราะธรรมะสอนให้อยู่กับปัจจุบัน แต่ตอนที่เจอเรื่อง อยากจะโกนหัวบวชเพราะคิดว่าเป็นเพราะเรามีกรรม

อยากหายไปจากโลกบันเทิง ไปอยู่ทางธรรม แต่มีพ่อแม่ดูแล ก็เลยยังต้องทำงานต่อ พอไปเข้าวัดรู้สึกมันดีมาก เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย.