คุณแม่สวยมาก?

เค้าก็ใช้ความสวยเนี่ยแหละจับผัว จริงๆ แล้วคุณแม่เป็นลูกชาวนา เป็นคนอีสาน ความสวยของแม่คือเค้าสวยเหมือนดาราในยุคนั้นนางงามในยุคนั้นจนมาไหนไปไหนคนจะไม่เชื่อว่าเราเป็นลูกแม่ ซึ่งการบูลลี่เกิดขึ้นในเวลานั้น แต่ไม่มีใครทำอะไรเราได้เพราะเรายอมรับในสิ่งนั้นไปแล้ว จนตอนโตคิดได้ว่าถ้าตอนเด็กปากไวแบบนี้เราจะบอกว่าหนูเป็นลูกติดผัวเก่าแม่

แม่ให้ทุกอย่างยกเว้นความสวย?

ตอนเตี่ยยังมีชีวิตอยู่เราก็จะจับมือถามแม่ตลอดตั้งใจไว้อย่างแรก อันที่สองอยากถามว่าเปิดไฟไหมหรือหลับหูหลับตากันทำเราออกมา ซึ่งแกก็จะหัวเราะ แม่ก็จะบอกว่า “มึงเป็นลูกที่ขี้เหร่ที่สุดของแม่แต่เป็นคนที่ฉลาดที่สุด”

คิ้มเป็นผู้หญิงกลางคืน?

อย่าว่าแต่เป็นผู้หญิงกลางคืนเลยค่ะ “เราเป็นผู้หญิงหากินกลางคืน” เพราะเราร้องเพลงตอนกลางคืนจะให้มาร้องเพลงตอนพระบิณฑบาตไม่ได้ ซึ่งช่วงนั้น 30 ปีก่อน ที่ขายเสียงเพลงเราได้ค่าตัววันละ 45 นาที 150 บาท ซึ่งเมื่อไหร่ที่เขาจ้างงานเรามันคือชื่อเสียงที่เค้าจ้างเรา แต่ถ้าคุณเอาความสามารถไปวัดเราก็วัดไม่ได้อีก

เจ็บใจทุกครั้งเวลานึกย้อนภาพวัยเด็ก?

อย่าเรียกว่าเจ็บใจ เรียกว่าแค้นมากกว่า ซึ่งเมื่อก่อนเราเดินสายประกวดร้องเพลงบ่อยมาก ช่วงนั้นไม่เคยได้รางวัลตกรอบตลอด แต่มันทำให้เรามีโปรไฟล์พี่ได้ปะเดี๋ยวป้าดาวราคาค่าตัวขึ้นจาก 150 เป็น 500-700

ถูกคนทักแรง?

ช่วงประกวดร้องเพลงถูกคนทักแรงว่ามาขายเต้าฮวยหรอ แต่เป็นเรื่องที่เราไม่โกรธเลย เพราะว่าเตี่ยบอกไว้แล้วว่าเราเป็นคนที่เกิดมาพร้อมกับความขัดแย้งกับสิ่งต่างๆ เค้าจะสอนให้เรายอมรับความจริงด้วยตัวเราเอง ไม่ได้ถือว่าเป็นคำบูลลี่เพราะเขาพูดความจริง ถึงวันนึงถ้าคุณไม่พูดออกมาเราก็นึกในใจว่าถ้ากูกำลังขายเต้าฮวยคือกูเป็นเจ้าของร้านเต้าฮวย คุณพ่อสอนให้เราเข้มแข็งและสามารถอยู่บนพื้นฐานของสังคมนี้ได้.