ซึ่ง เอ็ม ก็ได้เขียนเล่า พร้อมกับแชร์ประสบการณ์ของพี่เลี้ยงที่เพิ่งประสบพบเจอมา โดยบอกว่า 

“อยู่ด้วยกันมา 2 ปี ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยสักอย่าง ไม่ใส่ใจ สกปรก ไม่ว่องไว ไม่ป้องกัน ไม่หูตาไว ผิดซ้ำๆ ไม่ชอบอาบน้ำ ไม่มี common sense ไม่รักกัน / เห็นแก่ตัว กินยาก เลือกกิน เรื่องเยอะ

เหตุการณ์ที่หนักสุดและคิดว่าไม่ไหวแล้วคือ จอดรถซื้อของ ปล่อยน้องวิ่งมาเลย ดีนะ รถไม่ชน พอบอกว่าทำไมปล่อยน้องแบบนั้น ก็ทำเฉยๆไม่กระตือรือร้นอะไร คือถ้า รถชนมาจะทำยังไง?

บอกว่า อย่าเลื่อนเก้าอี้นะ เดี๋ยวหนีบนิ้วน้อง พูดจบปุ๊บ เลื่อนเก้าอี้หนีบนิ้วน้อง น้องจะก้าวเท้าเข้าห้องอาบน้ำซึ่งลื่น และเราก็เตือนว่าจับน้องดีดีระวังลื่น เท่านั้นละน้องลื่น ก็ปล่อยน้องลื่น หัวฟาด ไม่เซฟ ไม่ตกใจ ไม่รีบจับแขนพยุงตัวน้องเลย

**ถ้าถามว่าทำไมทนมาได้ตั้ง 2 ปี เพราะสงสารและรู้สึกผูกพัน คิดว่าเขาคงไปทำงานที่ไหนไม่ได้แน่ๆ แต่แล้วก็คงต้องปล่อยจริงๆ**”

และเล่าต่อว่า “น้องได้แผลมาเยอะมาก และเราก็เหนื่อยกับการที่จะบอกมาก พูดแล้ว ทำผิด พอเราพูดอีกก็ไม่ชอบ คิดว่าขี้บ่น แต่ก็ซ้ำๆแบบนี้วนเป็นลูปไปตลอด 2 ปี ชะเอิงเอยยยย บอกว่าให้โอกาสปรับปรุงตัว ปรับไม่ได้คงต้องออก เขาบอกว่าเขาขอออก ปรับไม่ได้”

และก็ได้มีคนที่ติดตามเข้ามาบอกว่า “อ่านเรื่องพี่เลี้ยงของคุณเอ็ม เข้าใจมากๆ เลยค่ะ เหมือนมาเพิ่มภาระ ที่บ้านเปลี่ยนมาคนที่ห้าถึงโอเค” ซึ่ง เอ็ม ก็ได้ตอบกลับว่า “จะไปไหน กินอะไร ทำอะไร ก็จะต้องมาคอยพะวงว่าได้ไหม จะกินได้หรือเปล่า? อยู่ได้ไหม? ทั้งๆ ที่ priority หลักควรเป็นลูก แต่รู้สึกวุ่นวายกับตรงจุดนี่มากจริงๆ

หลายครั้งที่เราไม่ได้เลือกร้านอาหารที่เราอยากกินเพราะเค้า เอ็มไม่เคยกินดีแล้วให้ตังเค้าไปกินฟู้ดคอร์ดหรือแยกไปกินเองสักครั้ง มาด้วยกัน กินด้วยกัน จะแพงแค่ไหนก็กินด้วยกัน แต่บางทีเค้าไม่ appreciate เราก็เสียใจนะคะ เคยซื้อชาไทยแก้วละ 120 บาทให้กิน ถามว่าอร่อยไหม: ตอบพร้อมทำหน้าแหยะๆว่า ไม่อร่อย แล้วก็ดูด2คำ แล้วก็ไม่กินอีกเลยเศร้าใจ”.