“ใช่ครับ คือเรามีนิสัยแบบหนึ่งมากกว่า ว่าเราอยู่กับตัวเองเยอะ ผมชอบพูดกับเพื่อนๆบ่อยๆว่า ถ้าเราไม่ได้อยู่ในวงการบันเทิง เราอาจจะปิดโซเชียลมีเดียไปแล้วนะ”

มีบางทีที่ไม่รู้สึกเป็นตัวเองมั้ย?

“ผมจะมีประจำเลยคือการไปงานประกาศรางวัลอะไร จะต้องมีการเดินพรมแล้วก็มีกล้องเยอะๆ เราก็จะรู้สึกว่าฉันไม่ใช่คนที่จะอยู่ที่นี่ กลับบ้านได้ไหม (หัวเราะ) ผมเป็นคนกลางๆ รู้สึกว่าเรามีเรื่องชอบใจและไม่ชอบใจในแต่ละวัน แต่บางอย่างมันดำรงอยู่เพื่อประโยชน์ที่สูงกว่านั้น แล้วเราก็ต้องอยู่อย่างถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน ในเมื่อเราต้องอยู่ร่วมกัน เราก็ต้องหาวิธีอยู่ร่วมกัน ทุกคนไม่ได้สามารถเป็นตัวเองได้ 100% แต่อย่าลืมว่าการที่ผมเลือกแล้ว ยอมลดทอนความเป็นตัวเองบางส่วนลงก็คือตัวผมอยู่ดี การเลือกทำหรือไม่ทำคือการตัดสินใจของผม และผมมีความสุขมากกว่าที่ไม่ต้องปะทะกับใคร ผ่านมา 20 ปีจากวันที่เริ่มแรกเราเล่นดนตรี ผมมาถึงจุดที่เรารู้ว่าเราเป็นยังไงพอ ใครเขาอยากมองยังไงเราแล้วแต่เขา เว้นเสียว่า มันเป็นการทำลายกันแบบบิดเบือนข้อเท็จจริงที่เราต้องออกไปแก้ตัว นั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง”

ภรรยาคิดว่าเราซับซ้อนมั้ย?

“ไม่แน่ใจว่าเขามองยังไง เขาชอบบอกว่าหนูขาดพี่ไม่ได้ ไม่อยากให้พี่หายไปจากชีวิต บางทีเป็นผู้หญิงก็น้อยใจเขาพูดแบบนี้ พี่ดูเหมือนขาดอะไรก็ได้ ดูเป็นคนประเภทที่ไม่มีใครเลยสักคนเดียวก็อยู่ได้โดยไม่เป็นอะไร ซึ่งมันก็ใช่ ผมเป็นคนอยู่คนเดียวได้ดี ผมบอกเขาตลอดว่าวิธีคิดพี่อาจจะไม่ใช่แบบนั้น อาจจะฟังดูไม่หวาน แต่ว่าฉันขาดเธอได้แน่นอน ฉันไม่ได้ใช้เธอหายใจ ฉันไม่ได้ใช้เธออิ่มท้อง ผมนักกฎหมายครับ รู้สึกว่าคำที่ใช้มันต้องตรงกับข้อเท็จจริง ถ้าบอกขาดไม่ได้ ผมรู้สึกคำว่าขาดไม่ได้คือมันไม่มีต้องตาย แต่ในความเป็นจริงขาดคนรักไม่มีใครตาย มันอาจตายเพราะใจเหี่ยวเฉา แต่นั่นคือใจเราเลือกเองที่จะเหี่ยวเฉา เพราะว่า เราสามารถบังคับฝึกฝนจิตใจเราเองได้ อันนี้ความเชื่อของผมนะครับ ฉะนั้นผมก็บอกเขาเลยว่าผมขาดเขาได้ แต่ขอให้รับรู้ไว้ว่าการมีเธออยู่ในชีวิตมันดีกว่าเสมอ”

นิยามความรักของโอมคืออะไร?

“รักมันไม่มีส่วนผสมมันไม่ได้เป็นค็อกเทล พอบอกว่ารักคืออะไรมักจะมีคนตอบเยอะมากเลย รักคือการให้ รักคือการเสียสละ รักคือการทุ่มเท คือการเชื่อใจ แต่ทุกอย่างที่เขาพูดมาไม่ว่าใครก็ตามที่นิยามสิ่งนี้มา มันคือเรื่องของการเสียไปทั้งสิ้นเลย มันไม่มีการได้รับเลย คือการให้หมดเลย เลยคิดว่าเมื่อเรารักอย่างแท้จริงมันจะไม่มีเราอยู่ในนั้น มันมีแต่สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเขา บางทีเราบอกว่าเป็นห่วงคนคนหนึ่งเหลือเกิน แล้วสุดท้ายเราก้าวเข้าไปในชีวิตเขาแล้วบังคับให้เขาเป็นในสิ่งที่เขาไม่ได้เป็น บางทีนั่นก็ไม่ใช่รัก ยิ่งถ้าเราเป็นพ่อแม่คน อย่างผมเป็นพ่อแล้ว ผมรู้สึกว่า มันยากมากที่เราจะกั้นไม่ให้เขาทำในสิ่งที่มันผิดศีลธรรม แต่บางอย่างมันเป็นวิถี บางครั้งเรารู้สึกว่าวิถีลูกมันใช้ไม่ได้ มันเริ่มไม่ใช่แล้ว เราเริ่มเอาชีวิตเราไปแทนที่เขา ถามว่าเรารักเขาจริงๆหรือเปล่า อันนี้ผมไม่ชัวร์ รู้สึกว่าบางทีเรารักมากๆ บางครั้งมันกลืนกันระหว่างรักในความเชื่อของเรา หรือรักเขาอย่างที่เขาควรจะเป็นจริงๆ มันต้องหาจุดที่มันพอดีมากๆ ผมเลยเชื่อว่า รักที่แท้พอมันเพียวเมื่อไหร่มันจะไม่มีตนเลย จะมีแต่ว่าเขาๆๆเหมือน ว่าเราอกหักอ่ะครับ อกหักแล้วเจ็บจะเป็นจะตาย มันไม่ใช่เพราะเรารักเขา ผมรู้สึกว่าเพราะเรารักตัวเอง ก็เราไม่ได้ดั่งใจเราก็เจ็บ เพราะว่าความทุกข์ เกิดจาก 2 เหตุเองก็คือ อยากได้แต่ไม่ได้ กับไม่ได้อยากได้แต่ได้มา เลยรู้สึกว่าถ้าเรารักเขาแล้วความสุขเขาไม่อยู่กับเรา แล้วเขายินดีที่จะอยู่ที่อื่น ถ้าเราไม่มีตัวเองอยู่ในนั้น เราจะไม่มีปัญหากับมันเลย”