พอพี่ปานโพสต์รูปปุ๊บ คุณบอย ปกรณ์ โทร.มาเลย?
“ใช่ มันขู่สารพัด บอกว่าพี่ปานพี่ไม่ต้องไปนะ พี่ดูของผมนะ ผมต้องตัดเนื้อคว้านเนื้อ ต้องเอาไอ้นู้นมาแปะ อาการพี่คล้ายผมมากพี่ต้องไปนะ ไม่งั้นพี่เป็นเหมือนผมแน่นอน เขาก็เป็นห่วง แล้วคุณหมอก็เป็นห่วง เพราะว่าเชื้อพวกนี้มันเข้ากระแสเลือดได้ เพราะมันเป็นเชื้อแบคทีเรีย”

พอได้รับการบิ้วจากพี่บอย พี่ปานไปหาหมอเลยไหม?
“คือครั้งแรกไปหาก่อน พอเริ่มเกา มันเริ่มจากแค่เป็นตุ่มสิว ก็บีบเล่นใหญ่เลย แต่ทำไมมันเจ็บ เสร็จแล้วก็ไม่ได้สนใจ เดี๋ยวพอรุ่งขึ้นค่อยว่ากัน ก็เกาๆ พอเช้ามาก็กลายเป็นเหรียญสิบ แล้วมันแข็ง จนพอบ่ายๆ เป็นไข้ แต่ก็เริ่มใจไม่ดีก็ไปหาหมอ เขาก็บอกว่าติดเชื้อแน่นอน เพราะมันอักเสบมาก อัลตราซาวนด์ออกมาข้างใต้มันบวมหมดแล้ว แล้วเป็นเนื้อที่พร้อมจะเป็นหนอง

จริงๆ เขาจะเอาตัวไว้ แต่มันไม่ได้จริงๆ เพราะเรามีงานสำคัญ ขอเวลา 3 วัน เขาก้บอกว่าจะแอนตี้แบคทีเรียให้ก่อน 2 เข็ม แล้วก็ทานยาอย่างเคร่งคัดนะคะ เราก็ทำงาน 3 วัน เสร็จแล้ววันที่ 5 เราก็เห็นมันนิ่มๆ ดีมันน่าจะหายแล้วนะ สุดท้ายก็ไปหาคุณหมอตอนเย็น เขาก็บอกว่าหนอง”

นี่พวกเรามาถึงจุดที่โดนแมลงกัดแล้วต้องผ่าตัดแล้วเหรอ?
“มันอยู่ที่ตัวเราด้วย พี่อยู่ในช่วงภูมิตกพอดี คือไม่ได้แข็งแรงพอ พอเราโดนกัดแล้วเราดันไปเกาแล้วที่เล็บเรานี่แหละมันจะมีแบคทีเรีย เราไม่ได้สะอาดพอ เราเกาอย่างเมามันแล้วผิวก็เลยเปิดพี่แบคทีเรียแกก็ลงไปเที่ยว แล้วพอไปหาหมอเขาก็ให้ทำเรื่องแอดมิท ผ่าเลย ไม่งั้นมันจะลามไปเรื่อยๆ มันจะกินลึกไปเรื่อยๆ”

ในระหว่างที่ผ่าตัด หมอทำอะไรบ้าง หมอฉีดยาชา?
“จริงๆ ตอนที่เจ็บมากๆ คือฉีดยาชา มันจะฉีดเข้าไปในเส้นประสาท สักพักคุณหมอก็กรีดแล้วคว้าน แล้วตอนคว้านมันก็เจ็บมาก คุณหมอก็ฉีดเพิ่มให้อีกเข็ม”

เห็นบอกว่าพี่ปานแพ้ผ้าก๊อซปิดแผล?
“ใช่ แพ้ผ้าก๊อซทุกชนิด เพราะว่ากาวไม่ว่ากันน้ำไม่กันน้ำมันทำให้คัน แล้วพอเราแกะออกมาก็กลายเป็นหนังลอกมาอีก ก็เจ็บเพิ่ม”

ตอนนี้พี่ปานอยู่วงการมากี่ปีแล้ว?
“น่าจะ 20 ปีพอดี ตอนม.5 เริ่มจากการเป็นคอรัส แล้วร้องไกด์ให้ศิลปิน แล้วก็เพลงละคร จุดที่ทำให้เฮียเห็นตอนนั้นเป็นไกด์ให้โมเม เขาก็เรียกมาดูหน้า ดูตากันหน่อย แล้วเฮียก็คิดอยู่ 3 วันว่าทำยังไงให้มันสวย แต่เฮียชอบเสียง”

เห็นว่าพี่ปานมีข้อตกลงกับเฮียว่าอยากเป็นนักร้องแบบไม่ออกหน้า?
“พี่ไม่ได้พูดกับเฮีย พี่พูดกับโปรดิวเซอร์ว่าพี่ทำแบบนั้นได้ไหม ทุกคนก็ถามว่ามึงบ้าหรือเปล่า นี่มันยุคไหนแล้ว”

เพราะอะไรถึงไม่อยากออกหน้า แค่คิดว่าตัวเองไม่สวยแค่นั้น?
“คือพี่ไม่ค่อยอะไรกับงานเบื้องหน้ามาก ชอบอยู่เบื้องหลัง”

เคยอ่านข่าวพี่ป่าน เรื่องสถานะหัวใจ เหมือนแค่แวบๆ ว่าพี่มีแค่คนเดียว?
“ใช่ ก็มีแฟนนะ ไม่ใช่ไม่มี ก็ผ่านเรื่องความรักปกติ”

แฟนพี่ผู้หญิง ผู้ชาย?
“ผู้ชายสิ เป็นคนนอกวงการ ไม่เคยมีแฟนในวงการ แต่ตอนนี้ไม่มี สนิทเลยค่ะ คือคนบางคนเราเหมาะที่จะเป็นเพื่อนมากกว่า มีผู้ชายหลายคนที่มาพูดกับเราว่าเป็นเพื่อนดีมากเลย แต่เรารู้สึกว่าเขาเป็นคนน่าคบ แต่ไม่น่าจีบ”

หรือว่าในใจลึกๆ เป็นเหมือนที่พี่ปานร้องเพลง?
“ที่เกลียดผู้ชายอะหรอ ไม่เกลียด ถ้าเกิดเราเกลียดเราจะมีแฟนทำไม”

ทำไมช่วงนี้ถึงห่างหายเรื่องความรักไปเลย เข็ดหรอ?
“เปล่า เป็นคนไม่ได้ต่อต้านเรื่องความรัก ใครมีก็รู้สึกว่าดีมากๆ ใช้ให้เป็น โดนส่วนตัวไม่ได้ศรัทธาความรักขนาดนั้น”

ที่พี่บอกว่าพี่ไม่ศรัทธาเรื่องความรัก จุดไหนที่บอกว่าไม่เชื่อ?
“พี่มองว่าความรักมันเป็นอารมณ์ ยิ่งไปปฏิบัติธรรมยิ่งชัดเลย มันเห็น ครูบาอาจารย์ท่านสอนมา มันทำให้เราเห็นชัดมากขึ้นว่ามันเป็นแค่อารมณ์จริงๆ ครูบาอาจารย์ท่านพูดเสมอว่าความรักมีจริงไหม เราก็เข้าใจว่ามันก็มีจริงสิ มันทำให้มนุษย์นู้น นี่นั่น ท่านก็บอกว่าใช่ มันมีจริง

แต่ว่ามันถาวรจีรังไหมล่ะ มันมีเท่าที่เรามีความพึงพอใจต่อกันเท่านั้นแหละ แต่เมื่อไหร่ที่ความพอใจนั้นมันดับไป มันหมดไป มันเหลืออะไร โอเคมันเหลือความผูกพัน อีกอย่างที่ทำให้คนไปต่อได้มันก็คือความเมตตาต่อกัน”

ถ้ามีคนมาจีบตอนนี้โอเคไหม?
“พี่ก็คงคุยในลักษณะของเพื่อน ก็เป็นกัลยาณมิตรกัน ถ้าเขาคลิกในทางบุญ ทางกุศล ก็ชวนกันทำบุญไป คือพี่ไม่ได้ปิดกั้นเรื่องความรัก แต่เมื่อคนมันไม่มีก็คือไม่มี พอจิตมันไม่ได้โฟกัส พี่ก็คิดว่าเป็นเรื่องที่มันไกลตัวเราไปเองด้วย”

เริ่มเห็นพี่ปานเริ่มมาในทางธรรมะ ปฏิบัติธรรม ร้องเพลงธรรมะ มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่?
“จริงๆ แล้วร้องเพลงธรรมะเนี่ย 8-9 ปี ที่ค่อยๆ สร้างมาเรื่อยๆ”

ทำไมสนใจในทิศทางนี้อย่างชัดเจนมากๆ ?
“เป็นเพราะว่าเราสนใจเรื่องธรรมตั้งแต่เด็ก แต่เราไม่เคยลงลึกไปศึกษาจริงๆ ว่ามันคืออะไร ก็โอเคด้วยหน้าที่การงานเราเป็นอย่างนี้ แล้วเราก็จะอยู่กับทางโลกเยอะ แต่พอมีโอกาสได้ไปทำงานทางธรรมบ้าง เราก็สังเกตใจว่ามันก็มีความสุขอีกแบบหนึ่ง แล้วมันก็สงบดี”

ช่วงที่ไม่มีงานพี่ปานก็ไปปฏิบัติธรรมที่โคราช?
“ใช่ แต่พี่ก็ไม่ได้เรียกตัวเองว่าเป็นนักปฏิบัตินะ เพราะพี่ยังไม่ได้ปฏิบัติธรรมจริงจังว่าการที่เราไปอยู่ที่นั้นเราไปทำไม เขาเรียกว่าไปฝึกดัดแปลงตนก่อน ไปฝึก ลด ละ อัตราตัวเองก่อน ด้วยอารมณ์อะไนร ก็คือด้วยการงานที่อยู่ในนั้น ฝึกใช้งานอบรมตัวเอง ทำทุกอย่างที่เขามีให้ทำไม่ว่าจะเป็นงานหนัก งานเบา ถ่างหญ้า ล้างห้องน้ำ ทำทุกอย่างเท่าที่ต้องทำ”

บั้นปลายมีแววพี่จะบวชชีไหม?
“บวชยังไม่ได้เป็นเรื่องที่คิดว่าจำเป็นต้องบวช เพราะการปฏิบัติแบบนี้ บางครั้งก็คิดว่าการที่ไม่บวชอาจจะสะดวกกว่า”.