คุณแม่จากไปแล้ว หลังจากดูแลมานานหลายปี?
อ๊อฟ “สุดท้ายแล้วมันเป็นโมเมนต์ที่แม่เขาก็ปล่อยวางแล้ว เขาเห็นแล้วว่าลูกๆ โอเค น่าจะใช้ชีวิตต่อไปได้ และเขาก็เหนื่อยมามากแล้ว เขาก็คงโอเคแล้วแหละในการที่จะออกเดินทางไปอีกภพภูมิที่ดี”

ตอนนั้นท่านอาการเป็นยังไงบ้าง?
อ๊อฟ “อย่างที่อ๊อฟบอกมาตลอดว่าคุณแม่มีอาการดีขึ้นบ้าง ทรงบ้าง หลังๆ ก็คือเริ่มเจ็บปวดทรมาน มันมีหลายช่วงเวลาที่เกิดขึ้นมาก มันเลยทำให้เราเตรียมตัวเตรียมใจมาสักระยะนึงแล้ว แต่ว่าเป็นธรรมดาแหละ ต่อให้เราเตรียมใจมากแค่ไหน สุดท้ายแล้วมันก็ทำใจไม่ได้อยู่ดี

แต่ว่าตอนนี้อ๊อฟโอเคนะ มันมีทั้งความรู้สึกที่เราดีใจและเสียใจด้วยในเวลาเดียวกัน ดีใจที่แม่เขาไม่ต้องทรมานอีกแล้ว ไม่ต้องเจ็บปวดอีกแล้ว แล้วเรารู้สึกว่าเราได้ทำเต็มที่ที่สุดแล้วในการที่จะใช้เวลาทั้งหมดที่เรามีอยู่กับเขา เสียใจก็คงเสียใจว่าเราอยู่กันได้แค่นี้จริงๆ เหรอแค่นั้นเองครับ แต่ว่าเรารู้สึกโล่งใจที่เขาได้ไปอยู่ในที่ที่ดีแล้ว”

ในช่วงสุดท้ายของคุณแม่ อ๊อฟก็ได้อยู่กับคุณแม่ด้วย?
อ๊อฟ “อยู่ครับ คือจริงๆ แล้วบอกกับเขาตลอดว่าถ้าเหนื่อย แม่พักผ่อนนะ เราพยายามพูดกับเขาตลอดทุกวัน แล้วอ๊อฟพูดให้เขาฟังตลอดว่าอะไรเกิดขึ้นบ้าง เล่าให้เขาฟังทุกอย่าง ในบางเวลาเขาก็รับรู้ บางเวลาเขาก็รับรู้บ้างไม่รับรู้บ้าง มันทำให้เราต้องหมั่นบอกเขาตลอด ให้เขารับรู้ในสิ่งที่เขาเป็นอยู่ ช่วงเวลาสุดท้ายก็คือเขาก็หลับไปอย่างสบาย”

คนให้กำลังใจเยอะมาก?
อ๊อฟ “ก็ขอบคุณมากจริงๆ ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้อย่างดีมากๆ ขอบคุณที่ส่งพลังดีๆ ให้เรามีกำลังในการดูแลคุณแม่ในช่วงที่คุณแม่ยังอยู่ครับ”

หนึ่งในกำลังใจสำคัญคือพี่ฉอด?
อ๊อฟ “ใช่ อ๊อฟจะบอกว่าคนแรกที่อ๊อฟบอกนอกจากครอบครัวคือพี่ฉอด เพราะว่าเขาอยู่ในช่วงชีวิตการทำงานของเราทุกช่วงแล้ว ก็เลยรู้สึกว่าเราก็อยากให้เขาเป็นคนที่รู้คนแรก”

ให้กำลังใจอ๊อฟยังไงบ้าง?
พี่ฉอด “ก็ประคับประคองกันไป เรียกว่าประคับประคองละกันเนอะ ในเรื่องราวอันนี้พี่ก็ว่ายากนะคะ มันยากที่จะพูด ก็ได้แต่ประคับประคองกันไป ก็ไม่แตะบ่าเพราะว่าแตะบ่ากันไม่ได้ค่ะ ทันทีที่คุณแม่ไป อ๊อฟก็ส่งมาบอกทันทีว่าแม่ไปแล้วนะ”

ได้เห็นความทุ่มเทของอ๊อฟที่ดูแลแม่?
พี่ฉอด “ก็อย่างที่บอกค่ะ เรายอมที่จะเลื่อนคอนเสิร์ตทุกอย่าง เพื่อที่เขาจะได้เคลียร์ได้ใช้เวลากับคุณแม่เต็มที่ พี่รู้สึกว่าคุณแม่น่ารักจริงๆ ค่ะ ลองย้อนกลับไปคิดดูว่า ถ้าเรายังทำคอนเสิร์ต วีกนี้เป็นวีกที่เราต้องเข้าพารากอนสถานที่จัด ถ้ามันเกิดแบบนี้เราสองคนจะทำยังไง ตอนนี้ทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปด้วยดี พี่เชื่อว่าตอนนี้คุณแม่ไปอยู่ในที่ที่ดีงามแล้วค่ะ คุณแม่คงสบายใจแล้วที่ลูกๆ ดูแลตัวเองได้”

คุณแม่ได้สอนอะไรเราบ้าง?
อ๊อฟ “โอ้โห แม่ไม่ต้องสอนเลยครับ แต่แม่ทำให้อ๊อฟเห็นตลอด เราซึมซับมาตลอด เยอะมาก ที่มีทุกวันนี้ได้ ก็เพราะแม่เป็นกำลังใจให้ตลอด แม่เป็นเหตุผลเดียวของอ๊อฟที่ทำให้อ๊อฟทำทุกอย่างจนมาถึงวันนี้

ตอนนี้เชื่อว่าเขายืนมองอ๊อฟอยู่ ตอนที่เขายังโอเค อ๊อฟบอกว่า อ๊อฟขอร้องไห้ต่อหน้าเขาได้ไหม เขาก็บอกว่าอืม เขาก็พยักหน้า หลังจากเราก็ปล่อยโฮ เขาก็พูดว่าเออ…ก็คนน่ะ ก็คือหมายถึงเราก็เป็นมนุษย์คนนึงเท่านั้นเอง

เขาเข้าใจในทุกอย่างที่มันเกิดขึ้น เขาเข้าใจในทุกๆ คน อ๊อฟว่าเขาก็เหนื่อยมากๆ แล้ว แม่ได้ไปอยู่ในที่ที่ไม่ต้องเจ็บปวด ไม่ต้องทรมาน แม่ไม่ต้องห่วงตรงนี้ แม่รู้ว่าเราพี่น้องดูแลกันได้ เพราะแม่สอนพวกเรามาดีมากๆ”

ประโยคสุดท้ายที่เขาพูดที่เราจำได้?
อ๊อฟ “ประโยคสุดท้ายเขาไม่ได้พูดหรือสั่งลาอะไร แต่มันเป็นการสื่อสาร ที่เรารู้ว่าเรากำลังคุยกับเขา ด้วยสายตาที่โฟกัสเรา ทำให้เรารับรู้ว่าเขารับรู้ในสิ่งที่เราพูด อ๊อฟก็เลยรู้สึกว่ามันเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาอยากจะสื่อสารกับเรา เขาพูดว่าคนดี เราก็ถามว่าให้เราเป็นคนดีใช่ไหม เขาก็พยักหน้ากลับมา”

หลังจากนี้ตั้งใจทำอะไรให้คุณแม่?
อ๊อฟ “ตอนนี้ยังไม่ได้แพลนอะไรเลย ต้องคุยวันต่อวัน ว่าจัดการยังไง แต่พอเผาเสร็จ วันรุ่งขึ้นก็ไปลอยอังคารที่สัตหีบ”.