เห็นว่าพี่อ๊อดไม่ยอมให้บอกใครเรื่องอาการป่วย?
เอ้ก “ใช่ค่ะ พี่อ๊อดป่วยมาตั้งแต่ปี 2559 แล้วนะคะ แต่ว่าพี่อ๊อดเข้มแข็งมาก และพี่อ๊อดไม่ได้บอกใคร พี่อ๊อดก็ยังทำงานปกติอยู่ค่ะ สาเหตุที่พี่อ๊อดไม่ได้บอกคือพี่อ๊อดมีแฟนเพลงเยอะ คนรักพี่อ๊อดเยอะ พี่อ๊อดไม่อยากให้ใครห่วงค่ะ พี่อ๊อดคิดเสมอว่าตัวเองไม่เป็นอะไร คิดเสมอว่าเขาต้องหาย คนป่วยเขาก็กำลังใจดีค่ะ”

เห็นว่าช่วงต้นปีอาการดีขึ้นแล้ว แต่มาทรุดตอนไหน?
เอ้ก “จริงๆ พี่อ๊อดเป็นตั้งแต่ปี 2559 เริ่มจากมะเร็งปอด ผ่าตัดปอดตั้งแต่ปี 2559 แต่อาการก็คงที่ โรคไม่ได้ลุกลามไปไหน มันเริ่มจากปลายปีที่แล้วที่มันเริ่มมาที่สมอง พี่อ๊อดผ่าสมองไป 2 ครั้ง พอมาเดือน เม.ย. พี่อ๊อดก็เริ่มทรุดลง โรคมันเริ่มลุกลามมากขึ้นค่ะ แต่เริ่มทรุดมากๆ เลยคือเดือน มิ.ย. เข้าๆ ออกๆ รพ. มาตั้งแต่เดือน มิ.ย. ค่ะ”

พี่อ๊อดเป็นห่วงเรื่องอะไรมั้ย?
เอ้ก “แกน่าจะห่วงบริษัทค่ะ เพราะพี่อ๊อดทำโรงเรียนดนตรี ช่วงนี้มันติดเรื่องโควิด พี่อ๊อดก็ห่วงคุณครู แต่ก่อนหน้านี้พี่อ๊อดไม่มีห่วงอะไรเลยค่ะ ตอนนี้ก็เลยให้ลูกสาวมาทำแพลตฟอร์มออนไลน์ค่ะ”

สามีคนนี้ดีสำหรับเรายังไงบ้าง?
เอ้ก “เขาคือที่สุดแล้วค่ะ พี่อ๊อดเกิดมาเพื่อให้กับทุกคน มีแต่เป็นห่วงทุกคน เขาไม่เคยนึกถึงตัวเขาเองเลย”

คุณพ่อได้สั่งเสียอะไรมั้ย?
เอิ๊ก “จริงๆ เหมือนคุณพ่อเองไม่ได้คิดว่าตัวเองจะทรุดลง ทุกครั้งที่เข้าออก รพ. คุณพ่อจะมีหวังตลอดว่าเดี๋ยวจะต้องหายแล้วนะ เดี๋ยวจะลุกขึ้นมาวิ่งเตะบอลค่ะ ก็เลยไม่ได้พูดถึงการสั่งเสียในลักษณะนั้นไว้ แต่หนูเองจะบอกกับคุณพ่อตลอดด้วยความที่รู้ระยะโรคของคุณพ่อ ก็จะไม่อยากให้คุณพ่อห่วง ก็จะบอกคุณพ่อไม่ต้องห่วงนะ อะไรที่คุณพ่อปล่อยได้ก็ปล่อย แล้วเดี๋ยวครอบครัวทุกคนจะดูแลในสิ่งที่คุณพ่อห่วงอยู่ค่ะ”

สำหรับน้องเอิ๊กแล้วคุณพ่อเป็นยังไง?
เอิ๊ก “คุณพ่อเป็นเหมือนไบเบิลของหนู (ร้องไห้) คือไม่ใช่แค่เป็นคุณพ่อ แต่ว่าเป็นคนที่หนูอยากเอาเป็นแบบอย่างในการใช้ชีวิต ในการทำทุกๆ อย่าง อยากสร้างความสุขให้คนอื่นเหมือนอย่างที่คุณพ่อเคยทำค่ะ ถามว่ามีคำสอนอะไรที่จำได้ที่คุณพ่อเคยบอกไว้ ถ้าพูดจริงๆ คุณพ่อจะพูดตลอดเลยว่าให้หนูทำในสิ่งที่หนูรัก ทำในสิ่งที่มีความสุข สร้างความสุขให้คนอื่น เราจะมีความสุขไปด้วยและเรามอบความสุขให้คนอื่นได้ด้วย เป็นสิ่งที่หนูจำมาตลอดและพยายามทำแบบที่คุณพ่อทำค่ะ”

พี่อ๊อดเป็นคนที่รักดนตรี ช่วงสุดท้ายของชีวิตก็ยังรักดนตรี?
เอิ๊ก “ใช่ค่ะ คุณแม่เล่ามั้ย (หันไปมองคุณแม่)”
เอ้ก “ก่อนพี่อ๊อดจะเสียประมาณ 3 วัน คือเข้า รพ. รอบนี้ พี่อ๊อดมีอาการสับสนทางสมอง พี่อ๊อดร้องออกมาเป็นเพลงเหมือนตัวเองกำลังขึ้นคอนเสิร์ตอยู่ค่ะ แต่ไม่ได้ร้องออกมาเป็นเพลงแบบภาษาที่เราฟังรู้เรื่อง แต่รู้ว่าเขาร้องเพลงค่ะ เขาก็มีโบกไม้โบกมือให้แฟนเพลง คือมันอยู่ในใจเขาอยู่ เขาชอบมอบความสุขให้กับคนค่ะ ถามว่าเขามีแพลนจะมีคอนเสิร์ตก่อนหน้านี้มั้ย จริงๆ พี่อ๊อดมีคอนเสิร์ตตลอดอยู่แล้วค่ะ มันเลยเป็นอะไรที่อยู่ในใจเขาว่าต้องขึ้นคอนเสิร์ตไปแสดงแล้ว ไปมอบความสุขให้กับคน”

หลังสูญเสียหัวหน้าครอบครัวไป จากนี้จะอยู่กับลูกยังไงบ้าง?
เอ้ก “คุณพ่อก็ฝากลูกไว้ (หันไปมองลูกสาว) ก็คิดว่าลูกน่าจะทำในสิ่งที่คุณพ่อทำเอาไว้ คือคุณพ่อทำโรงเรียนดนตรีมา 20 กว่าปีแล้วค่ะ ตอนที่คุณพ่อป่วยหนัก ลูกก็เข้ามาช่วยคุณพ่อดู แล้วคุณพ่อเห็นสิ่งที่ลูกทำ คุณพ่อค่อนข้างสบายใจกับผลงานที่ลูกทำออกมา จากที่เป็นคนที่ไม่อยากทำเลย แต่พอคุณพ่อป่วย เขาสามารถทำได้ดีค่ะ คุณพ่อก็เลยสบายใจ”

พี่อ๊อดได้พูดอะไรก่อนจากไปมั้ย?
เอ้ก “(ส่ายหน้า) ก็อย่างที่ลูกบอกว่าพี่อ๊อดไม่เคยเตรียมตัวว่าจะต้องไป เพราะพี่อ๊อดเขาสู้ตลอด เขาคิดเสมอว่าเดี๋ยวเขาจะหาย เดี๋ยวเขาจะกลับไป เดี๋ยวเขาจะทำงาน ส่วนใหญ่พี่อ๊อดไม่บอกใครเลยนอกจากคนใกล้ชิดจริงๆ ค่ะ แม้กระทั่งพี่อ๊อดนอนป่วยอยู่ มีคนโทร.มา ปลายสายจะไม่รู้เลยว่าพี่อ๊อดนอนป่วยอยู่ เพราะพี่อ๊อดจะคุยปกติมากค่ะ”

มีบางคนพยายามถามแล้วเราไม่รู้จะบอกยังไงมั้ย?
เอ้ก “คือจริงๆ ไม่เคยโกหกใครนะคะ เวลาใครถามก็จะบอกว่าช่วงนี้โควิด พี่อ๊อดทำงานออนไลน์อยู่ แต่ก็จะเลี่ยงตอบ เพราะพี่อ๊อดไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ เรารู้เจตนาเขา ก็ใช้วิธีเลี่ยงคำตอบเอาค่ะ”
เอิ๊ก “จริงๆ หนูเอาคุณพ่อเป็นหลัก คุณพ่อสั่งอะไรไว้ หนูจะเคารพการตัดสินใจของคุณพ่อเสมอ หนูเข้าใจความรู้สึกของคุณพ่อเวลาต้องทำงานไปด้วย อย่างคุณพ่อขึ้นคอนเสิร์ต คุณพ่อก็ป่วยแล้ว แต่ความรู้สึกของเขาคือเขาอยากขึ้นไปมอบความสุขให้คน หนูก็จะเคารพตรงนั้นว่านี่คือสิ่งที่คุณพ่ออยากทำ สิ่งที่คุณพ่อไม่อยากให้คนอื่นเป็นห่วง หนูก็จะไม่ทำแบบนั้นให้คนรอบข้างคุณพ่อเป็นห่วงค่ะ”.