ช่วงนี้เจอมรสุมมาเยอะ ถ้าอยากจะรู้ว่าผอมเพราะอะไรหลายคนคงไม่อยากผอมแบบแหม่ม ผอมแรกลงไป 2 กิโลครึ่งเพราะโควิด แต่ยังไม่จบแล้วมาลงอีก 3 เพราะว่าเรื่องคุณแม่

ตอนที่ติดโควิดแหม่มเป็นลูกครึ่งก็ต้องไปติดที่ต่างประเทศ เรื่องมันเศร้าแต่เล่าแล้วขำ ตอนนั้นเป็นอยู่ที่อังกฤษ ไปอยู่กับลูก ลูกอยู่โรงเรียนประจำ สามีกลับมาก่อน แต่เราอยู่ต่อ แล้วติดโควิด อาการหนักมาก ติดเดลตาครอน ก็ได้เชื้อลูกครึ่ง

แล้วเป็นลองโควิดเพราะทิ้งช่วงการฉีดวัคซีนจากเข็ม 3 มัวแต่นึกถึงคนอื่น ไม่ได้นึกถึงตัวเอง พอถึงคิวตัวเองก็เดี๋ยวก่อน จากวันที่ฉีดเข็ม 3 จนถึงวันที่ติดโควิดก็ประมาณ 6-7 เดือน และเป็นลองโควิดต่อ

กลับมาเมืองไทยก็มาหาหมอเพราะไม่ดีขึ้นซะที พอหมอตรวจก็เห็นว่าไม่มีวัคซีนเหลือให้สู้กับโควิดเลยเพราะทิ้งช่วงนาน วัคซีนยังจำเป็นอยู่ ถึงจะไม่ใช่หมอ แต่จากประสบการณ์ของตัวเองก็มองว่ามันยังจำเป็นอยู่ มันช่วยจากหนักเป็นเบา

เพราะแหม่มกอดคอห่านเป็นเพื่อนเลยนะ อาเจียนทุกวันอยู่ 3 เดือน ทานไม่ค่อยได้ ไม่ได้กลิ่นไม่ได้รส หัวใจเต้นแรง ไม่มีแรง เหนื่อย เดินแค่นิดเดียวเหนื่อยมาก นอนหลับตั้งแต่หัวค่ำ ตื่นเช้าก็ยังเหนื่อยมากทั้งที่ยังไม่ทำอะไร

อาการลองโควิดคลื่นไส้ทั้งวัน ทานไม่ค่อยได้ มันถึงได้น้ำหนักลง ต่อให้ออกกำลังกายทุกวัน ปั่นจักรยานกรุงเทพฯ-เชียงใหม่ เชียงใหม่-กรุงเทพฯ แหม่มก็ไม่ผอมได้เท่านี้

ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากติดแถมยังคิดว่าหรือว่าแหม่มต้องตายเพราะโควิด มันมีวูบที่คิดแบบนั้น หายใจไม่ไหว หัวใจเต้นแรง บวกกับความพารานอยด์ด้วย ก็คิดว่าจะตายหรือเปล่า แต่ก็ผ่านมาได้ ทานข้าวสวยไข่ต้มและกล้วย อยู่ได้แค่นี้เลยนะ อย่างอื่นกินไม่ได้เลยนะ

ส่วนเรื่องคุณแม่ แหม่มก็คุยกับญาติผู้ใหญ่และเพื่อนคุณแม่ เขาบอกว่าเราต้องคิดในทางบวก คุณแม่ไปสบาย เพราะคุณแม่ไปแบบไม่รู้ตัวและไม่ได้เจ็บอะไรเลย และได้มีการรวมญาติกันที่อังกฤษอย่างมีความสุขเกือบ 20 กว่าคน

แม่แฮปปี้มาก แฮปปี้ขั้นพีก สนุก มีความสุขที่สุด แซวพี่วิลลี่ แหย่ทุกคน และวันที่เกิดเหตุคุณแม่กำลังจะบินกลับเมืองไทยในเช้าวันนั้น เขาก็บ่นเพราะคุยกับเพื่อนในกลุ่มไลน์ว่า เมืองไทยร้อนมากเลย ยังไม่อยากกลับเลย ที่นี่อากาศดี แล้วก็ไปเลย ถ้าคิดให้ดี คือคุณแม่สบายมาก แต่ถ้าคิดแบบเห็นแก่ตัว เราคนอยู่ช็อกมาก เพราะไม่ได้เตรียมใจไว้เลย

ช็อกมาก เราเป็นคนอึด อดทน ทุกอย่างสู้ได้หมด และเพิ่งจะมารู้ว่า การเสียหลักมันคืออย่างนี้เอง เราคิดถึงแม่ ทุกอย่างกะทันหันเกินไป เราต้องคิดบวก คุณแม่ไปสบาย เราต้องไม่เศร้า เพราะเดี๋ยวแม่จะเป็นห่วง ตอนนั้นทำทุกอย่างที่นั่นเท่าที่จะทำได้ แล้วเดี๋ยวพี่วิลลี่จะไปรับคุณแม่มาประกอบพิธีที่ไทยค่ะ