ซึ่งอั๋นบอกว่า เป็นองุ่นที่อิมพอร์ตมาจากประเทศญี่ปุ่น พันธุ์ Ruby Roman อยากกินต้องแย่งกันประมูล ราคาสูงถึง 190,000 บาท ตกราคาลูกละ 7,700 บาท ซึ่งทั้งปีมีแค่ 2,400 พวงเท่านั้น

และหลังจากที่มีการนำเสนอข่าวดังกล่าวไป งานนี้ก็มีชาวเน็ตเข้ามาคอมเมนต์วิจารณ์ถึงราคาขององุ่นพวงดังกล่าวอย่างมากมาย 

ล่าสุดติ๊กต่อก UNJA_FAMILY (แฟนคลับ) ก็ได้นำคลิปที่ อั๋น ภูวนาท พูดถึงเรื่องดราม่าองุ่นพวงละ 1.9 แสนบาท ซึ่งในคลิปดังกล่าว อั้น อธิบายได้อย่างละเอียดเอาไว้ว่า 

“พี่อั๋นพูดเรื่ององุ่นหน่อยสิ ยังไงดีล่ะ ครั้งนี้เราคงไม่ได้คุยกันว่ามันอร่อยแบบไหน ถ้าอยากรู้ว่ามันอร่อยยังไงก็ต้องไปดูในนั้น อยู่ดีๆ มันก็กลายเป็น

ซึ่งจริงๆ แล้วนอกจากพี่อั๋น ก็ยังมีต้นหอม แอฟ ทักษอร ก็รีวิว แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันทุกสื่อลงข่าวพี่อั๋นหมดเลย ตัวสื่อเองเขาก็ไม่ได้ลงว่าอะไรพี่อั๋นนะครับ

พี่ก็รู้อยู่แล้วแหละว่าคอมเมนต์มันต้องมีหลากหลาย แต่ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องที่สวยงามดีงามระดับโลกแค่ไหน มันก็จะมีคอมเมนต์หลากหลาย จะมีคอมเมนต์ประหลาดๆ ทั้งปวงเข้ามาในโลก ซึ่งเราก็ต้องทำใจ

พี่ก็ไม่ได้ตื่นเต้นนะ เพราะว่ามันคอมเมนต์ที่เราแยกแยะได้ว่าคอมเมนต์ไหนที่เราต้องให้ความสำคัญมันอาจจะฟังดูแรงนะ แต่เราเก็บเอาไว้ใช้กับเรื่องอื่นได้ นี่พี่ไม่ได้หลอกด่าใครจริงๆ สาบาน

แต่มันก็เหมือนด่า ท่านพุทธทาสเคยพูดว่า เราจะเดินไปยอดเขา เราไม่สามารถแวะทะเลาะกับหมาทุกตัวที่เห่าไล่เราระหว่างทางได้ เข้าใจมั้ย อันนี้ไม่ได้พูดว่าทุกคนเป็นหมา ไม่ใช่

แต่มันแค่เก็บไว้ใช้บอกกับตัวเองว่าเราไม่สามารถสนใจกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ทุกเรื่องระหว่างการเดินทางของชีวิตเราได้ เพราะแค่สนใจเรื่องที่ควรสนใจเวลาก็ไม่พออยู่แล้ว นี่คือสิ่งที่พี่อยากจะบอก

เพราะฉะนั้นถ้าใครจะเอาไปโพสต์ต่อหรืออะไร ช่วยเอาไปให้ครบด้วย แต่ว่ามันสามารถเก็บไว้ใช้กับชีวิตเราจริงๆ เราต้องยอมรับก่อนว่าโลกทุกวันนี้ในทุกข่าวที่เราอ่านบังเอิญว่าข่าวที่เราอ่านมันมีปุ่มคอมเมนต์

เพราะฉะนั้นทุกคนเลยรู้สึกว่า ฉันต้องคอมเมนต์รึเปล่า ถ้าไม่คอมเมนต์คือไม่คอมพลีท และพอกดคอมเมนต์ก็ไม่ได้คิด พูดไม่คิด เพราะฉะนั้นมันก็เลยมีคอมเมนต์ที่ไม่ได้ผ่านความคิดมาเยอะมาก

เมื่อเราอ่าน ไม่ได้บอกว่าไม่รู้สึกนะ แต่รู้สึกน้อย แต่พออ่านไปก็จะสามารถเลื่อนผ่านไปได้เร็วมาก เพื่อที่จะดูว่ามีคอมเมนต์ไหนบ้างที่ผ่านความคิดเราก็จะเอามาคิดต่อได้ เอามาคิด วิเคราะห์ พัฒนาตัวเองได้

แต่อันไหนไม่ผ่านความคิดก็ไม่ต้องเอามาวิเคราะห์ พยายามไม่เอาเข้าสู่สารบบ แป๊บเดียวเราก็จะลืมแล้ว และเพจไหนเอาเรื่องแบบนี้ไปขยายต่อ ในเชิงที่เราเห็นแล้วมันไม่ได้ประเทืองสติปัญญา เราก็ต้องแยกแยะว่าเพจนั้นเป็นเพจที่ไม่มีสติปัญญา

อย่างเพจข่าวหลายๆ เพจ เขาเอาไปลงนำเสนอในสิ่งที่พี่พูด เหมือนกดแชร์ไป แต่ถ้ามีเพจไหนเอาไปลงแล้วใส่เสริมเติมความคิดวิเคราะห์ในเชิงว่าเคยออกมาบ่นว่าค่าเทอมลูกแพง แล้วทำไมไปกินองุ่นพวงละแสนเก้า คุณต้องแยกให้ได้นะว่าเพจนั้นมีสติปัญญาหรือเปล่า

พี่ไม่มีผลกระทบอะไร เพราะพี่ไม่เห็น เพราะพี่ไม่ตามเพจเหล่านั้นอยู่แล้ว คนที่ตามกดเลิกติดตามได้นะ เพราะแปลว่าเพจนี้ไม่ประเทือง

และมีแต่จะนำเสนอดึงจิตคุณให้ลงต่ำ และก็ไม่พัฒนาสมองด้วย มันก็เห็น มันเป็นสิ่งที่ดีนะที่เราได้เห็นว่าใครเป็นใครเวลาที่มันมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น

แล้วมันก็จะมีคนแบบว่า โถ่ องุ่นพวงละแสนเก้าเอาไปช่วยคนจนได้ตั้งเยอะ ถูกต้องนะถ้าจะเขียนสมการ องุ่นแสนเก้าช่วยคนจนได้เท่าไหร่ แล้วแค่ไหนถึงจะเรียกว่าช่วย แค่ไหนถึงจะเรียกว่าพอ

แต่อย่างแรกคือไม่ใช่หน้าที่โดยตรงของพี่ หรือของใคร ถูกมั้ย นอกจากของรัฐบาล

2 แยกแยะนะ พี่ไม่ได้ใช้เงินภาษีมาซื้อองุ่นกิน ไม่ใช่แม้แต่รถประจำตำแหน่ง ไม่ใช่แม้แต่เครื่องประดับที่เอาเงินภาษีมาซื้อ เพราะฉะนั้นต้องแยกแยะให้ออกก่อน

3 พี่เสียภาษี ถูกต้อง ครบถ้วน งั้นฉันผิดอะไร ไม่ผิดเลยนะ

4 รู้ได้ไงว่าพี่ไม่ทำบุญ รู้ได้ไงว่าพี่ไม่แบ่งปัน และต้องแบ่งปันเท่าไหนถึงจะเพียงพอ ถึงจะเป็นคนดีพอในสายตาคุณ องุ่นพวงละเท่าไรก็แล้วแค่ ถูกแพงเป็นเรื่องของอัตนัยของแต่ละคน

ไม่ต้องซื้อองุ่นก็ได้ แค่ซื้อรถหรูก็ตามไปด่าคนซื้อรถหรูสิ ทุกคนบนโลกที่ซื้อรถหรูต้องถูกด่ามั้ยว่าไม่ไปช่วยค่าอาหารเด็กคนจน

ถ้าคิดได้แค่นั้นก็ไปสั่งปิดโรงงานผลิตรถหรู แล้วไปยืนประท้วง สินค้าแบรนด์เนมต่างๆ ไปยืนประท้วงผิดให้หมดเพราะทุกคนที่ไปซื้อควรเอาเงินไปช่วยเด็กกำพร้า ไปช่วยเด็กยากไร้ให้หมด

คิดก่อนพูดคนที่เป็นแบบนี้ และคนที่คิดแบบนี้ก็จะไม่ได้กินองุ่นพวงละแสนเก้า และในทางกลับกันถ้าบอกไม่ได้อยากกินก็ดีแล้วที่ไม่ได้อยากกิน เพราะถ้าอยากกินจะเป็นทุกข์มากเพราะไม่สามารถมีปัญญาจะกิน แต่มันก็ไม่ต้องกินจริงๆ เข้าใจมั้ย

เช่นเดียวกันกับการที่เราไม่ต้องบินเครื่องบินส่วนตัว เราไม่ต้องนอนเพนท์เฮาส์ เราไม่ต้องมีชีวิตเหมือนใครเลย แต่ถ้าใครจะเลือกมีชีวิตแบบนั้นโดยสุจริตของเขาไม่ได้เบียดเบียนใคร เป็นเรื่องของเขา อวดทำไม ฉันไม่ได้อวด ก็นี่ชีวิตของฉัน

แล้วที่ถ่ายภาพท้องฟ้า ไม่ว่าฉันอวดท้องฟ้าล่ะ ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ฉันโพสต์อะไร ปัญหาอยู่ที่เธอรู้สึกอะไรกับสิ่งที่ฉันโพสต์ต่างหาก ถ้าพี่ไปเที่ยวแล้วโพสต์อยู่ที่ปารีส อวดจังเลยไปเที่ยวปารีส ปัญหาเหรอ ก็มาปารีส สวยอะ สวยก็อยากโพสต์

แต่ถ้าพี่โพสต์แล้วเขียนว่ามีปัญญาเปล่าล่ะ อันนั้นอีกเรื่องหนึ่งนะ อันนั้นคือพี่เหยียดหรือดูถูก หรือถ้าพี่กินองุ่นแล้วถามว่ามีปัญญากินอย่างฉันหรือเปล่าล่ะ อันนี้ค่อยตามมาด่าพี่ก็ได้ว่าพี่พูดแบบนี้ทำไม

แต่พี่เปล่าเลย พี่แค่เล่าให้ฟังว่าโลกใบนี้มันมีแบบนี้ด้วยนะ แล้วมันก็มีอย่างนี้เยอะมาก เรื่องอื่นๆ ใดๆ ในโลกที่คุณเข้าไปอ่าน

และในโลกนี้ก็มีข่าวที่ไม่ควรเป็นข่าวเยอะมาก ที่เราจะเห็นว่า เรื่องนี้มาบอกฉันทำไม ฉันต้องรู้มั้ยแต่พี่ก็นึกในใจเท่านั้นเอง เมื่อรู้ว่าสิ่งนี้เราไม่ควรต้องรู้ ก็เลื่อนผ่านมันไป

แต่มันจะมีคนประเภทหนึ่งที่บอกว่าฉันต้องรู้เรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ แล้วกดเข้าไปดูต่อ กดเข้าไปคอมเมนต์แล้วพิมพ์ว่าฉันต้องรู้ด้วยเหรอ อู้หู อุตส่าห์ให้เวลากันขนาดนี้เลยเหรอ ถามจริง

ถ้าคิดว่าเรื่องนี้ไม่ต้องรู้ คุณผ่านไปสิครับ ไม่ต้องอุตส่าห์แวะมา อีกอย่างหนึ่งไม่ได้ขอให้เขาลง เขาก็กรุณาลง เพราะเขาคงเห็นว่ามันมีประโยชน์ในแง่มุมใดแง่มุมหนึ่ง

แล้วที่บอกว่า สื่อไม่มีจรรยาบรรณเลย จรรยาบรรณอะไร เขานำเสนอเรื่องนี้แล้วเขาผิดตรงไหนเหรอ เขาไม่ได้บอกว่าทุกคนมากินกันเถอะ เรื่องแบบนี้คนชอบอ่านป่ะล่ะ ถ้าไม่ชอบแล้วเข้ามาอ่านทำไม

แล้วถ้าเข้ามาอ่านแล้วสื่อเข้าได้เงินจากค่าสปอนเซอร์ที่คุณเข้ามาอ่าน สื่อผิดเหรอ เขาได้อย่างสุจริต คุณไปด่าเขาทำไม คุณไม่อยากให้เขาได้เหรอ ทำไมคุณถึงไม่อยากให้เขาได้ คุณไปเกลียดอะไรเขา

ถ้าคุณเกลียดเขาก็อย่าไปติดตามเขาดิ ชีวิตมันง่ายจะตาย ทุกอย่างมันมีทางเลือก ถูกมั้ยจ๊ะ เช่นเดียวกัน องุ่นก็มีทางเลือก กินกิโลละ 35 บาทก็ได้ ก็ไปกิน ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร ฉันก็กิน ถูกแพงฉันก็กิน กินแล้วไม่อร่อยฉันก็บอกว่าไม่อร่อย กินแล้วอร่อยผมก็บอกว่าอร่อย มันก็มีแค่นี้ไม่เห็นมีอะไรเลย จบ