พอผมทำงานหนักทุกวัน เวลาอยากใช้เงิน ผมก็จะโทรบอกแม่ว่าขอเงินหน่อย แม่โอนมาหน่อย แม่ก็โอนมาตลอด ผมก็ใช้เงินไม่รู้ตัวเลยว่าเป็นคนใช้เงินเดือนละ 2-3 แสนบาท ผมฟุ่มเฟือยถึงขนาดที่ว่า สมมติจะมาถ่ายรายการแล้วผมรู้สึกว่าเสื้อผมไม่เท่ ผมแวะซื้อเสื้อใหม่เลย เรื่องเสื้อผ้าเปลืองที่สุดแล้ว แล้วผมก็รู้สึกว่ามีเงิน เพราะทำงานประจำ ทำงานได้เงินเยอะอยู่แล้ว น่าจะมีเงิน

จนโทรไปหาแม่ขอเงินหน่อย แม่บอกแป๊บนึงนะลูก ผมก็คิดว่า เอ๊ะ ปกติไม่เคยติดขัดเลย สรุปคือแม่ผมต้องไปหยิบยืมเงินคนอื่นมาให้ผม ผมก็สงสัยว่าทำไมต้องไปยืมคนอื่น ถามไปถามมา แม่บอกเราไม่มีเงินนะลูก ผมก็ตกใจ จะเป็นไปได้ไง ผมทำงานทุกวัน ผมก็รู้อยู่แล้ว ผมก็ได้เงินมาตลอด ทำไมถึงไม่มีเงิน แม่เอาบัญชีมากางให้ดู ใช้เงินขนาดนี้มันจะเหลืออยู่เหรอ

ผมเครียดเลย นั่งร้องไห้ คือมันไม่รู้ตัวครับ ไม่รู้ว่าตัวเองใช้เงินเยอะ ไม่รู้ว่าตัวเองใช้เงินเปลืองขนาดนี้ คือมันย้อนความคิดไปเลยว่า เราตั้งใจเข้ามาตรงนี้ ตั้งใจทำงานเพื่อครอบครัว ครอบครัวดี ชีวิตเราต้องดีขึ้น แต่เรากลับมาพลาดด้วยตัวเราเอง ผมก็เลยรู้สึกเสียใจมากๆ ในตอนนั้น