ในบ่ายวันนี้ (23 เมษายน 2565) ณ อาร์แบค อารีน่า มหาวิทยาลัยรัตนบัณฑิต ถนนลาดพร้าว ซอย 107 โดยสาวธัญญ่ากล่าวถึงปริญญาใบแรกของตระกูลว่า 

วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่สำเร็จ ตอนแรกคิดว่าจะไม่รับ แต่ก็เป็นครั้งหนึ่งในชีวิต หนูจบในคณะนิเทศศาสตร์ สาขาวิทยุโทรทัศน์ค่ะจริงๆ จบตั้งแต่ปี 62 แล้ว แต่เพิ่งได้รับค่ะ

ก็รอรับเพราะช่วงโควิดค่ะ ส่วนเกรดเฉลี่ยไม่พูดถึงดีกว่าค่ะ (หัวเราะ) แค่จบก็ดีแล้วค่ะ ถามว่าต่อปริญญาโทมั้ย คงไม่ค่ะ เพราะแค่ปริญญาตรีก็ไม่ไหวแล้ว เราเน้นการทำงานมากกว่า เราไม่ได้บอกว่าใบปริญญาไม่สำคัญนะ แต่เรารู้สึกว่าพอแล้ว

เราทำงานไปด้วย เรียนไปด้วยก็หนักมากค่ะ ช่วงปีแรก ปี 60-61 เป็นช่วงพีกของเราด้วยในตอนนั้น แล้วกำลังเรียนปี 1 ปี 2 ส่วนปี 3 ปี 4 ก็บริหารจัดการเวลาได้

ตอนนั้นไม่ถึงกับท้อ แต่รู้สึกว่าจะจบมั้ย ก็ฝืนไปเรื่อยๆ จนวันนี้ ก็ถือว่าเราอดทนมากๆ เราสู้เพราะอยากได้ใบปริญญามาติดฝาบ้าน อยากมีรูปสวยๆ ให้คุณแม่

เป็นใบปริญญาใบแรกของตระกูลหนูด้วย ลูกหลานยังไม่มีใครได้ใบปริญญาเลย ลูกพี่ลูกน้องจบ ม.6 มาทำงานในกรุงเทพฯ เหมือนคนอีสานทั่วไป

หนูก็อยากได้ใบปริญญาสักใบให้คุณตาคุณยายได้ภูมิใจที่ฉันจบนะ คุณตาคุณยายก็ดีใจ หลังรับปริญญาเสร็จจะโทรไปหาคุณตาคุณยาย

พี่อ๊อฟ ศุภณัฐ ไม่ได้มาในวันนี้?

พี่อ๊อฟติดถ่ายละคร น่าจะไปกินข้าวที่บ้านค่ะ ของขวัญไม่แน่ใจ จริงๆ 27 เม.ย. ก็ครบรอบ 3 ปี อาจกินข้าวรวบยอดในวันนั้นหรือเปล่า เงินทองหายาก เทศกาลอะไรใกล้ๆ กัน ก็มัดรวมเลย

ส่วนวันนี้ญาติๆ ที่มามีแค่พี่ๆ น้องๆ ผู้จัดการ และลูกพี่ลูกน้อง หนูต้องขอโทษเพราะไม่ได้เชิญใครเป็นกิจจะลักษณะ เพราะทั้งร้อนและแออัด ไม่อยากเชิญญาติผู้ใหญ่มาเยอะให้ลำบากค่ะ.